Met z’n allen melden we ons bij de barnehage. Onze kindjes met brooddoosjes en de gebruikelijke berg kleding, ik met buikpijn van de spanning. Stefan en Lieke zullen hier vanaf nu 3 dagen per week doorbrengen. Deze week kunnen alle nieuwe kindjes wennen, per twee tegelijk. Omdat Lieke en Stefan bij elkaar op de afdeling komen, zijn wij de enigen en krijgen we alle aandacht van de leidsters. Patrick heeft het gebruikelijke verlof en ’went’ gezellig mee.
Dennis blijft in zijn vertrouwde lokaal, Lieke en Stefan in het nieuwe gedeelte. Dennis gaat even mee om te zien waar zijn søsken (zusje+broertje) gehuisvest zijn. Ze kunnen binnendoor naar elkaar toe als ze dat willen. Het ziet er allemaal prachtig uit. Nieuw, schoon, gezellig en Ikea. Buiten is wat extra terrein gewonnen en daar wordt nog geklust om alles helemaal speelklaar te maken. Al met al een behoorlijk speelparadijs.
We leveren weer een lijst in met Nederlandse woorden en de Noorse (fonetische) vertaling daarvan. Ik gebruik de lijst die we eerder al voor Dennis maakten, zij het met enkele wijzigingen (’auto’ wordt ’pop’ etc).
Voor Lieke kunnen we een kinderwagen van de barnehage lenen. Daar slaapt ze ’s middags in. Buiten, en als het regent in de speciale ’slaapschuur’. We leveren daartoe een slaapzak en insectennet. En ze vindt het prima. Moet erg lachen als de leidster m.b.v. de woordenlijst het woord ’speen’ probeert te zeggen.
De eerste twee keren moet Lieke erg huilen als ik ’s morgens weer vertrek. De derde dag kijkt ze alleen heel verdrietig. Daarna zwaait ze me lachend uit. Stefan heeft er gek genoeg niet veel last van en zwaait ook uitbundig (speciaal voor deze gelegenheid geleerd). Zou de periode van verlatingsangst dan ongemerkt voorbij zijn gegaan? Ik maakte me juist zo bezorgd om de kleine schat. Ik word al snel verzocht ook voor Stefan een regenpak aan te schaffen, zo’n tot-onder-de-oksel-broek + jas. En laarsjes. Dan kan hij tenminste ook in een natte zandbak spelen.
Dennis gaat met plezier vijf dagen per week naar de barnehage en lijkt meer op zijn gemak dan voor de vakantie. Trots omdat hij bij de oudste kindjes hoort en omdat hij al aardig kan communiceren in het Noors, en blij omdat nu Lieke en Stefan ook in de buurt zijn. Twee dagen per week heeft hij de Nederlandse Sonja als leidster en kan hij honderduit kletsen. Zowel Sonja als Dennis genieten daarvan. Ze zingen zelfs samen Nederlandse (verjaardags)liedjes.
Veteraan
Het schooljaar start in augustus. Alle kinderen die in een kalenderjaar 6 worden, beginnen datzelfde jaar op school. Dennis is volgend jaar aan de beurt. Nu behoort hij daarom tot de oudste barnehage-kinderen, beter bekend als veteranen.
De veteranen gaan elke woensdag van 10.00-13.00 uur ’på tur’. Daarvoor hebben de kinderen een rugzak nodig. Niet zomaar een rugzak, nee, een heuse wandelrugzak die goed past en lekker zit. Dus gaan Dennis en ik naar de winkel om een rugzakje te kopen. We kiezen een mooie rood met grijze. En een zitmatje. Omdat Dennis niet de dikste is, moeten we alles goed aansnoeren en zwabberen er hier en daar wat overtollige stukken riem, maar dan is de pasvorm goed en Dennis is er erg blij mee. ’s Zondags gaan we ’op oefening’ en Dennis draagt zijn eigen flesje water, de koekjes en z’n appel. En ondertussen voetbalt hij. Koekjes worden kruimels. Geeft niks, hij ziet er zo stoer uit! Ik hoop dat het zijn eerste van vele rugzakjes is (en vooral de daarbij behorende wandelingen). De eerste veteranentocht voert op de terugweg langs ons huis. Ik ben nét op tijd om een foto van de achterkantjes maken!
Ik ben blij dat de wenperiode achter de rug is en ik laat de kinderen met een veilig en gerust gevoel achter. Maar als al mijn bloedjes daar zijn en ik thuis, is het stil... Ik kan genieten van de rust en ongestoord poetsen, koffiedrinken en toiletteren en alle traphekjes en deuren open laten staan. Toch ben ik blij dat ik nu 3 dagen per week naar Noorse les ga. Daarover later meer.
Taal
Lieke haalde op een morgen het Noorse ’Mijn eerste 1000-woorden’-boek tevoorschijn en vroeg steeds, met haar vingertje een plaatje aanwijzend ’Dennis, dattinnoors?’ Dennis gaf de benamingen bij de plaatjes, waarop Lieke duidelijk probeerde de woorden te onthouden. En als Dennis het niet wist, zei hij het gewoon in het Nederlands, met een typisch Noorse uitspraak. Eén van de eerste Noorse woorden die Lieke leerde was ’sommerfugl’ (vlinder). Sindsdien weigert ze het Nederlanse woord te zeggen. Tijdens een wandeling zei ik terloops dat ik een waterval hoorde, waarop Lieke vroeg: Fossefall, mama? Ik was stomverbaasd. Op de Barnehage zingt ze met veel plezier de Noorse liedjes mee, die we thuis al hadden geoefend. Ze schijnt zelfs al een beetje te begrijpen wat er gezegd wordt. Dennis zei onlangs: Mama, weet je wat leuk is? Barnehage is in het Noors ook gewoon Barnehage. Het maakt hem helemaal niets uit of hij een Nederlands of een Noors filmpje kijkt, ook al verstaat hij er haast niets van. Het is prachtig om te zien hoe de kinderen de taal spelenderwijs oppikken, ongehinderd door grammatica en regels, en vooral de uitzonderingen hierop. Ze proberen het niet te begrijpen, ze doen het gewoon. Ik ben ook zó benieuwd hoe Stefan zich taaltechnisch zal ontwikkelen.
Amundsen en de Hugin
Roald Amundsen was een Noorse ontdekkingsreiziger die vele legendarische tochten maakte. Zo was hij als eerste op de Zuidpool en heeft hij als eerste door de Noord-West passage gevaren. In 1928 kwam hij om, toen zijn vliegtuig neerstortte in zee. Vermoedelijk in de buurt van Spitsbergen.
De Hugin is een mini-onderzeeër, ontwikkeld i.s.m. Patrick's werkgever. De Hugin wordt ingezet bij het zoeken naar zeemijnen. Patrick werkt zelf ook veel aan de optimalisatie van de Hugin. De Hugin wordt momenteel ingezet bij het zoeken naar het vliegtuigwrak van Amundsen. Uiteraard spannend, want stel je voor dat ze het wrak vinden met behulp van deze trots van FFI....
