Op 18 augustus was de grote dag. De eerste schooldag voor Dennis. Maar eerst brachten we nog een bezoekje aan de barnehage. Omdat de mensen daar zoveel voor Dennis betekend hebben, hadden we besloten ze een sjoelbak kado te doen, aangezien dat toch iets typisch Nederlands is. De sjoelbak had de reis helaas niet helemaal zonder kleerscheuren overleefd, dus Patrick moest eerst nog het een en ander lijmen. En er moest nog een ’gedenkplaatje’ op en een uitleg van de spelregels. Uiteindelijk kwam alles voor elkaar en er werd erg enthousiast gereageerd. En nu maar hopen dat ze hem ook gebruiken!
De leiding wenste Dennis nogmaals veel plezier op school en ons werd nog even op het hart gedrukt dat het echt de bedoeling is dat zowel papa als mama vrij zijn op zo’n belangrijke dag. Patrick was van plan te gaan werken, maar aangezien je voor deze gelegenheid een vrije dag krijgt, heeft ie ter plekke besloten daar maar gebruik van te maken. Om 09.00 uur verzamelden we derhalve voor de school, Dennis gewapend met een mega-coole rugzak (een favoriet, want er waren minstens 6 kinderen met dezelfde). We werden naar de gymzaal geloodst alwaar meester Arne en de directeur de gitaar tevoorschijn haalden en een aantal liederen ten gehore brachten. Toen volgde er een welkomstwoord waarna de namen opgelezen werden en alle kindjes een hand kregen van meester Arne, juffen Nina en Heidi en de directeur. Daarna legde de fotograaf het heugelijke moment vast. De klassefoto’s van alle eerste klassen in de hele gemeente stonden de volgende dag in de krant, onder vermelding van alle namen.
Vervolgens verplaatsten we ons naar het klaslokaal, waar de kinderen in de kring plaatsnamen en de ouders getuigen mochten zijn van een kringgesprek. Alle kindjes kregen een potlood, gum en een eerste lesboek waarvan ze de voorpagina mochten inkleuren. Tot slot volgde er nog wat info en wijze raad voor de ouders en om 12.00 uur zat de eerste schooldag er op. Er kwam een klasgenootje bij Dennis spelen, dus we maakten er maar een gezellige boel van.
Inmiddels heeft Dennis de eerste maanden achter de rug en het gaat erg goed. Hij wordt 2 keer per week uit de klas geplukt voor een uurtje extra Noors, en de meester gaf aan dat we ons geen zorgen hoeven maken. Wij vroegen ons af of Dennis wel voldoende vriendjes heeft op school, maar ook daarvan zegt de meester dat het wel goed zit. Gelukkig maar! Elke maandag komt er een weekplanning mee naar huis. Soms staat daar op dat er een dag gereserveerd is voor een museumbezoek of een dagje in het bos (Yes! Worstjes grillen…). Deze week stond er weer zo’n bosdagje op de planning. Ouders en broertjes/zusjes werden ook van harte uitgenodigd. Omdat het mijn vrije dag was, was ik van de partij. Samen met nog 1 andere ouder (vond ik een beetje een tegenvallende opkomst..). We liepen in optocht naar een plek in het bos alwaar direct een vuurtje gemaakt werd. Toen pakten de meeste kindjes hun worstjes uit de tas die dan aan stokje in het vuur gehouden werden (om een vuur te kunnen maken moeten alle kindjes een houtblokje meenemen). Brood met kaas, ingepakt in folie was ook een favoriet, en uiteraard marshmellows. En daarbij hadden de meesten nog een gesmeerde boterham en een kinder-thermoskan met iets warms te drinken bij zich. Het feit dat een aantal kinderen het erg koud had vond de meester maar slechte reclame voor de Noorse jeugd. Ik was alleen maar blij dat Dennis niet tot de koukleumen behoorde. Maar het is lang niet alleen maar uitstapjes geblazen op school, want er wordt wel degelijk onderwezen en de kinderen krijgen 4 dagen in de week huiswerk mee. Lezen, schrijven en rekenen. En Engelse les. Patrick en ik doen dapper mee, het is tenslotte voor ons ook leuk en leerzaam (wij hoefden op school nooit 3 woorden te verzinnen die beginnen met a-bolletje).
De meester (die door de kinderen gewoon ’Arne’ genoemd wordt) is zowel aardig als kundig, dus daar hebben we het mee getroffen. De klas bestaat uit 28 kinderen, maar ik begreep dat de klas volgend jaar opgesplitst wordt. Dan is het maar hopen dat Dennis bij meester Arne mag blijven…
Het speelterrein bij de school is fantastisch. Een voetbalveld, speelapparaten, een zandbak en een stuk bos behoren tot het terrein van de 1e- en 2e klassers. Dennis begon in de eerste weken al met het bouwen van een hut, die hij enthousiast aan al onze bezoekers heeft laten zien. Er staat nergens een hek, maar de grens wordt aangegeven met rode kruizen op de bomen. En dat werkt prima. Verder is er voor- en naschoolse opvang mogelijk (naschoolse opvang sluit om 16.30 uur). Rond 10.30 eten de kinderen in de klas hun broodtrommel leeg, waarbij ze schoolmelk uitgedeeld krijgen, en als de schooldag afgelopen is (om 12.15 of 13.15 uur) wordt door de naschoolse opvang de lunch geregeld. Er is dus helemaal geen sprake van een Nederlandse ’tussen-de-middag’.
Lieke heeft het erg naar haar zin op de grote-kindjes-afdeling. Ze is dikke vriendinnen met twee wat oudere meisjes en zit momenteel erg in de jurkjes- en prinsessenfase. Elk morgen luidt haar eerste vraag: Is het vandaag jurkjes-dag? Ze doet haar uiterste best om ook mij mijn garderobe van meer jurken te voorzien. En dat gaat haar nog lukken ook! Eens in de week gaan we naar gymles (Lieke uiteraard gehuld in een roze balletpakje), en dat vindt ze geweldig. Het komt wel eens voor dat Patrick niet thuis is op de gym-avond en dan komt de buurvrouw maar wat graag een uurtje op de jongens passen. Patrick is druk bezig met het maken van het lang beloofde koetsbed, dat de plaats moet innemen van Liekes ledikantje. Dennis heeft intussen een kasteelbed besteld (met ruimte onder het bed voor een heuse gevangenis met skeletten en spinnewebben), dus papa is voorlopig nog niet uitgetimmerd.
Stefan’s is 2 jaar geworden in september en dat vierden we in een erg leuk indoor-speelparadijs in Sandefjord, samen met mijn ouders die toen op bezoek waren. Stefan is helemaal idolaat van graafmachines. Momenteel heeft hij de tijd van zijn leven omdat in het hele dorp glasvezelkabel wordt gelegd. En daar komen heel veel graafmachines aan te pas!
Werk
Praktijkervaring opdoen was een onderdeel van de Toerismekursus die ik gevolgd heb. Ik kon daarvoor terecht de plaatselijke VVV. Na afloop van de periode van 4 weken mocht ik daar blijven werken (op mijn verzoek 3 dagen per week) en ik krijg daarvoor ’salaris’ van het arbeidsbureau. Nu zijn er niet bijster veel mensen die in deze tijd van het jaar een bezoekje aan Horten brengen, maar ik doe wat vertaalwerk, heb de stadswandeling ’nagelopen’, hou de evenementenkalender op internet bij, vul de brochures aan op de veerboten en kan de dagen zo toch aardig vullen. Het is in ieder geval een hele leuke gelegenheid mijn eigen woonplaats te leren kennen! Het houdt nog steeds niet over met vacatures, maar ik stuur af en toe een briefje weg. Ooit zal het toch lukken…
Skitraining
Zoals elke Noorse 5-jarige (of immigrantje met inburgerings-gerichte ouders) zit Dennis zit op skiles, elke maandagavond. Af en toe sneeuwt het al flink, maar de skiles bestaat vooral nog uit conditietraining. De kinderen vinden het geweldig en er wordt echt flink gesport. Na afloop is er steevast limonade met taart in het clubhuis, een extra reden om geen training te missen!
Winter
Het wordt nu snel kouder en donkerdag. Auto- en fietsbanden zijn omgewisseld, houtschuur is tot de nok gevuld en de sneeuwschep heeft de plek van de hark weer ingenomen. Onlangs kregen we van ons bezoek (tante Leny, oom Aad & zn.) een behoorlijke hoeveelheid bloembollen (naast een heleboel broodbeleg en 5-december lekkers). Die bollen heb ik gelukkig net voor de vorst in de grond kunnen stoppen. De auto was al voorzien van een motorverwarmer, en nu hebben we daar een coupéwarmer aan toegevoegd. Dus stappen we ’s morgens in een behaaglijk warme auto, met ontdooide ruiten. Wat een luxe! En omdat onze slaapkamer helemaal niet voorzien is van verwarming hebben we zelfs elektrische dekens aangeschaft om de bedden voor te verwarmen (een koel bed is fijn, maar bij -20 vorig jaar werd het toch een beetje te gek) En ik geef toe, ik loop tenslotte ook tegen de 40….
De bakfiets heeft trouwens eindelijk een trapondersteuning. Het is haast niet te geloven, maar we vonden een bakfietsdealer hier in de buurt. Uiteraard met bakfietsen uit Nederland. Deze dealer had de onderdelen voor ons besteld en Patrick had na een lange dag klussen de boel aangesloten. Het moest allemaal het nodige kosten, maar we zullen er veel plezier van hebben. We hebben er nu maar heel even van kunnen genieten, want nu is het te glad op de weg. O ja, en de achterband is lek. En je raadt het al, die maat band is in heel Noorwegen niet te koop.
Sint
Een week na de intocht in Nederland keken wij de uitzending via internet. Op die manier kun je zelfs de Sint laten aankomen wanneer het jou uitkomt! En er was zelfs weer een Pietje naar Noorwegen gekomen om hier de schoentjes te vullen. Lieke vond het maar zielig dat die Piet hier door de kou en sneeuw moet ploeteren. Maar de eigenlijke Sint-viering doen we dit jaar niet in Oslo, maar gewoon in Nederland. Daar hebben we zin in!
