Dinsdag 17 maart – Dooi
Eindelijk is zelfs onze straat zo goed als sneeuwvrij. Ik ga daarom voor het eerst met de dubbele wandelwagen naar de plaatselijke supermarkt. Heerlijk! Ik moet alleen wat sneeuw van de oprit ruimen en Dennis vindt dat ik ook maar mijn eigen sneeuwschuiver moet krijgen. Ik ga er echter van uit dat het nu eens gaat ophouden met sneeuwen.... Het is prachtig lenteweer en we genieten van de wandeling. Lieke loopt terug het hele eind zelf en stopt regelmatig om aan een grassprietje te trekken of haar vingers in de aarde te stoppen, alsof ze deze dingen opnieuw moet ontdekken. Schattig om te zien! Op de terugweg zijn we allemaal even stil en Dennis zegt: Wat is het lekker rustig hè, als ik even mijn mond hou? Goh, wat een heerlijke wijsheid van een 4-jarige!
Alles is lente. We zien de eerste tekenen van leven in de potten met bloembollen, het wemelt ineens van de vogels, kwetterend en met takjes in de bek en de bomen zitten vol met knoppen. Zelfs het bankje in de speeltuin piept voorzichtig boven de sneeuw uit om te kijken of de kust al veilig is. Wat we uiteraard wel missen zijn de grote hoeveelheden voorjaarsbloemen en bollenvelden. Maar je weet nooit wat er nog allemaal tevoorschijn komt. Wel hebben we al 2 eekhoorntjes gespot, zomaar vanuit de woonkamer. En een bromvlieg op het raam. Het raam wat nat. Dennis legt uit dat hij erop gespuugd heeft, in de hoop dat de vlieg zal uitglijden. Echt een klant voor het Wereld Natuur Fonds....

Sneeuwschuiven niet zonder gevaar
Het schijnt dat veel Noorse mannen ziek thuis zitten vanwege rugpijn van het sneeuwschuiven. Jaja, het lijkt simpel, maar er komt nog heel wat bij kijken! Je moet eerst de spieren warmen, warme kleding aantrekken, rustig aan doen, pauzes nemen, nadenken bij de bewegingen, niet scheppen maar schuiven, bij natte sneeuw niet teveel ineens, knieën licht buigen, goede schoenen aantrekken, de rug natuurlijk buigen en niet voorover hangen, billen iets naar achter, maar niet teveel, en nog wat van die aanwijzingen. Een studie op zich!

Noorse les
Vandaag heb ik mijn eerste Noorse les, van 17.45–20.15. Vroeg eten dus, maar dat is hier tenslotte normaal. Mijn klas bestaat uit een Amerikaan, een Poolse, een Spaanse en een Portugees, en dan zijn er nog wat afwezigen, onder wie een Rus. Echt een ratjetoe aan nationaliteiten, hetgeen ons blijft verbazen. Wat moeten die toch allemaal hier?! Maar dat zullen ze van ons ook wel denken. Het is erg gezellig en de lerares doet het heel leuk, neemt ook de tijd om dingen uit te leggen. Iets wat ik nu bevestigd krijg is de betekenis van de zin ’Takk for alt’ (letterlijk vertaald ’Bedankt voor alles’). Deze zin gebruikten wij in het begin regelmatig, leek ons toch niks mis mee. Maar toch werd al snel duidelijk dat het geen gangbare zin is. Je zegt dit hier namelijk uitsluitend bij begrafenissen. Als je wilt bedanken zeg je bijvoorbeeld ’Takk for altsammen’.
De zinsopbouw is hetzelfde als in het Nederlands en veel woorden lijken bij het uitspreken op Nederlandse, Engelse of Duitse woorden. Ik kan gelukkig goed meekomen in de klas en krijg zelfs een compliment voor mijn uitspraak.

Energie
Deze week valt de eerste energie-rekening in de bus. Even schrikken, want die valt vies tegen (zo’n 400 euro voor 1,5 maand). Tja, ergens had ik ook wel mijn twijfels over het feit dat de vloerverwarming constant aanstaat. Maar het was de afgelopen tijd best koud en je kunt bij een vloerverwarming kiezen tussen aan of uit, aangezien het uren duurt voordat het warmer wordt. Dus die stond aan. Nu niet meer. We pakken het rigoreus aan: Vloerverwarming bijna overal uit, een extra deken op de bedden en dan maar geen behaaglijk warme voetjes in de badkamer.

Ook stoken we anders. De tip was de deuren van de open haard dicht te doen tijdens het stoken. Klonk ons wat vreemd in de oren, maar het was geen grap en het werkt! De warmte komt gewoon door de deuren heen, het vuur brandt beter en je verbruikt veel minder hout. Raar maar waar!
In ieder geval ben ik blij dat we nu al een energierekening kregen en niet voor het hele jaar achteraf....

Zaterdag 20 maart – auto
Omdat de autoverzekering na emigratie maar een beperkt aantal dagen geldig blijft, gaat de tijd dringen op zoek te gaan naar een nieuwe, Noorse auto. Patrick en Dennis maken er een uitje van. Dit is echter van korte duur, omdat de dealers allemaal om 13.00 uur de deuren sluiten. Effe vergeten.
We doen wel alvast wat (herhaald) onderzoek: de aanschafprijs van tweedehands-auto’s ligt aanzienlijk hoger dan in Nederland. Je betaalt bij aanschaf ook een stuk belasting (voor een auto van onze categorie zo’n 1.000 euro). De jaarlijkse wegenbelasting is een vast bedrag, ongeacht het gewicht en de brandstof van de auto. De verzekering is wel duurder dan in Nederland.
Uiteraard is de optie invoeren van de auto ook aan de orde geweest, maar voor onze auto zouden we dan meer dan 15.000 euro aan invoerrechten moeten betalen, meer dan de auto momenteel nog waard is. Eerst dachten we dat de Noorse overheid op deze manier het invoeren van auto’s wil tegengaan, maar als je hier een nieuwe auto koopt betaal je daarover maar liefst 100% belasting. Maar goed, wij wilden toch al een grotere auto om een einde te maken aan de halsbrekende toeren die nodig zijn om de drie bloedjes op de achterbank in stoelen en riemen te hijsen.

Zondag 21 maart - (kinder)boerderij
We gaan op zoek naar een kinderboerderij. Als ik het woord ’kinderboerderij’ opzoek in het woordenboek, blijkt er geen vertaling te zijn en wordt er een omschrijving gegeven. Dat belooft niet veel goeds. Maar met wat speurwerk vinden we toch een aantal adresjes. We kiezen een boerderij in de buurt. Het is een oude, nogal rommelige boerderij met wat koeien, kippen, schapen, paarden en konijnen. Een gewone boerderij die opgesteld is voor publiek. De kinderen vinden het prachtig en we eten ons broodje zitten op strobalen, in een grote serre, lekker in het zonnetje. Er zijn zowaar nog wat meer bezoekers! Er is nog geen jong-gedierte, dat wordt in april/mei verwacht. Ik kan het niet laten op te merken dat de koeien er hier niet alleen wat anders uitzien dan in Nederland, maar ook heel andere uitwerpselen produceren. Niet de bekende Hollandse Vlaaien, maar een soort lange drollen. Waarschijnlijk dus ook ander voer.

Kinderbijslag en kontantstøtte
We hebben, zo’n twee weken na indienen van de aanvraag, de bevestiging van de kinderbijslag binnen. We krijgen voor 3 kinderen ongeveer 300 euro per maand, meer dan in Nederland. En voor Lieke krijg ik een uitkering van 300 euro per maand, genaamd kontantstøtte. Dit is een uitkering die je als huismoeder krijgt voor kinderen van 1 en 2 jaar, dus Dennis en Stefan vallen buiten deze categorie. Zodra Lieke 3 dagen naar het kinderdagverblijf gaat, wordt de vergoeding een stuk minder. Als kinderen naar het kinderdagverblijf gaan is het uiteraard gebruikelijk dat moeders aan het werk gaat. Beide uitkeringen krijgen we met terugwerkende kracht per 1 februari. Kunnen we tenminste de energierekening betalen.

Ik besefte mij dat we nog niet veel van de binnenkant van het huis hebben laten zien. Daarom hierbij wat kiekjes van de kinderkamers.

Donderdag 5 maart – Stukje geschiedenis
Patrick reist per trein naar Kjeller. Onderweg leest hij een boek, getiteld ”E=MC2”. Dit is de formule van Einstein, die de basis vormt voor de ontwikkeling van de atoombom. Waarom is dit van belang? Toevallig komt er een stukje Noorse geschiedenis aan de orde, leuk voor de afwisseling van dit verslag en eveneens een belangrijk historisch feit: Noorwegen was in de Tweede Wereldoorlog bezet door de Duitsers. In Noorwegen bevond zich een fabriek voor zwaar water, hetgeen nodig is voor het maken van een kernbom. Derhalve bezetten de Duitsers deze fabriek en voerden de productie ernorm op. Engelse soldaten deden een poging de fabriek te saboteren. Helaas bevond de fabriek zich in een zeer onbegaanbaar gebied, waardoor de poging mislukte en de soldaten de dood vonden in de bergen. Vervolgens werden Noren, die naar Engeland gevlucht waren, opgeleid en ingeschakeld. Zij kenden het gebied en wisten hoe zij zich moesten kleden en voeden. De Noren bereikten de fabriek en slaagden er, met hulp van de Noorse werknemers van de fabriek, in deze te saboteren door bommen te plaatsen en het zware water weg te laten stromen. Na verloop van tijd wisten de Duitsers de centrale te repareren en zetten zwaar water op transport. De veerboot, waarop de trein met water zich bevond, werd echter door de Noren opgeblazen. De poging van Hitler om een kernbom te produceren, werd op deze manier verijdeld.

Vrijdag 6 maart – Cursus Noors
Ik heb een recept voor eierkoeken gevonden en dat proberen we natuurlijk uit. Smaken prima! Ik neem mezelf voor een voorraad te bakken en in te vriezen.
Patrick heeft vandaag zijn test voor de cursus Noors. Aan de hand van de resultaten zal hij in een bepaalde groep ingedeeld worden. Hij verkneukelt zich over het feit dat hij erg hoog gescoord heeft en is erg benieuwd naar míjn resultaten. De cursus wordt gegeven aan de Volksuniversiteit van Horten. De meeste mensen die Noors leren volgen een cursus overdag, en toch zijn er ook nog 6 avondklassen. Wel meer dan 200 mensen volgen Noorse les, hetgeen mij nogal verbaast. Ik ben dan ook benieuwd naar de afkomst van de cursisten en de redenen waarom zij naar Noorwegen zijn gekomen.

Zaterdag 7 maart – Bezoek van opa en oma en bedrijfsfeest

Opa en oma komen! Patrick haalt zijn pa en ma op van het vliegveld en koopt onderweg het verjaarskado voor onze kleine meid. We eten Noorse rijstepap als lunch. Opa en oma hebben flink moeten sjouwen, want als kado-suggesties voor zijn verjaardag heeft Patrick een waslijst aan etenswaren aangedragen. Dus komen ze met pakken hagelslag, gestampte muisjes, tortellini en koffiepads aanzetten.
’s Avonds is het jaarfeest van FFI. Het heeft weer flink gesneeuwd, dus ik ga ik galajurk met sneeuwlaarzen de deur uit. Nette schoenen in een tasje mee, zoals dat hier gebruikelijk is. In de hal van het restaurant staat een aantal dames ook al schoenen te wisselen. We zitten aan tafel met o.a. kamergenote Kari (bij nader inzien zonder a-bolletje) en haar man. We kunnen het grootste deel van het gesprek in het Noors voeren, zei het hakkelend en naar woorden zoekend, en als we erg wazig kijken wordt er wat in het Engels herhaald. Het eten smaakt prima, verder is de sfeer wat tam. Er is een bedenkelijk moment als we een stencil uitgereikt krijgen met daarop de tekst van een lied, opgeleukt met foto’s. Het lied gaat over trotse Noren die graag zeehondjes doodknuppelen. De meneer naast mij zegt dat dit grappig bedoeld is, juist omdat dit de reputatie is die Noren hebben in het buitenland. We vinden het echter zeer dubieus en zingen lekker niet mee. Als het diner afgelopen is, mag je naar believen aan de bar nog drankjes kopen. Na thuiskomst versieren we de boel nog even voor ons jarige jobje.

Zondag 8 maart – Lieke jarig
Lieke is jarig, en superblij met haar nieuwe poppenwagen en mooie ochtendjas van opa en oma. Het verjaardagsfeest is uiteraard anders dan anders, maar er zijn veel kaarten en wat pakketjes, dus het is toch een groot uitpakfeest, met hele leuke en lieve kadootjes. Eigenlijk is het voor ons allemaal feest, want in elk pakketje zit wel een lekkere Hollandse verrassing! Heel erg leuk! En er wordt vandaag volop geskyped en dat is erg leuk, alhoewel we ondervinden dat zo veel skypen ook erg vermoeiend is. We eten taart genaamd Verdens Beste ('s Werelds Beste).
Vandaag is het Vrouwendag. Dat hoorde ik op het Open Kinderdagverblijf. En zoals ik al vermoedde was het op een zondag in februari Moederdag. Dit zijn dingen waaraan we even moeten wennen, ookal weet ik niet eens of er in Nederland een Vrouwendag gevierd wordt. Moederdag echter wel, dus dat is mij door de neus geboord. Maar ik hou het tegoed volgens Patrick.

Maandag 9 maart – Patrick jarig
De jarige vandaag, Patrick, heeft een iets rustiger feest. Ik heb zijn fietsbroek en handschoenen opnieuw ingepakt, dus die krijgt ie nogmaals. Hij wederom blij. Net als ik heeft ook Patrick dus gezellig zijn pa en ma met kado’s aan zijn ”verjaardagsbed” staan.
Vandaag heb ik mijn Noors-test. Na thuiskomst vergelijken we de resultaten en dan blijkt dat we exact hetzelfde aantal punten hebben gescoord, erg leuk om dat te ondervinden. Patrick gaat binnenkort op donderdagavond, en ik op dinsdagavond op cursus. De donderdagavondclub is iets verder gevorderd, maar omdat Patrick werkt, is het voor hem zinvoller deze cursus te volgen. De lessen bestaan uit klas 1, 2, 3 en daarna kun je opgaan voor de Bergens-test. Als je slaagt voor deze test, kun je heel gemakkelijk deelnemen aan Noorse gesprekken. We hebben er allebei erg veel zin in.
’s Middags rijden Patrick en ik samen naar via Holmestrand naar Hof en Eidsfoss, even profiterend van de oppas thuis. Het is een erg mooie rit en we genieten van het mooie uitzicht, ondergesneeuwde meren en weilanden (moeilijk van elkaar te onderscheiden), kronkelweggetjes met besneeuwde bomen en rotsen met grote ijspegels. In een speelgoedzaak kopen we een schattige sneeuwschuiver voor Dennis, die hij later volop gebruikt om papa te helpen.

Dinsdag 10 maart
Patrick laat zijn ouders wat van de omgeving zien. Omdat er ook nog wat geklust moet worden, haalt hij de aanhanger van FFI om houten panelen in te vervoeren die op de begane grond tegen de muur moeten komen. Een aantal muren is nog ruw en lelijk en daar moet iets aan gebeuren. Helaas zijn de panelen uitverkocht, maar ze worden z.s.m. thuisbezorgd.
Deze week heb ik een ontbijtkoek gebakken. Ik gebruik hiervoor dankbaar de honing uit het pakketje van zus Jeanette. De koek smaakt een beetje taai, dus ik moet nog wat oefenen voor een beter resultaat. Net als het recept van de eierkoeken, vond ik dit recept op de website van de wereldomroep.

Woensdag 11 maart - Sporten
Oma vergezelt ons naar het Open Kinderdagverblijf en praat zelfs wat Noors, aangezien ook zij in Nederland een cursus volgt. Toen oma van de week in de winkel in het Noors bedankte, vroeg Dennis verbaasd: Hoe weet jij nou wat je moet zeggen?

Vandaag is het de halve verjaardag van Stefan, die dat viert door op zijn zij te rollen. Knappe vent!
’s Middags rijdt er een enorme takelwagen voor, die de muurpanelen bezorgt. Er kan geklust worden! Maar vandaag nog niet, want nu is Patrick aan het werk en bezoeken opa en oma Tønsberg, genietend van heerlijke zonnige dag. Dennis schuift thuis wat sneeuw met zijn eigen schuivertje en ik stop nog wat bloembolletjes in potten, want sommige beginnen al uit te lopen.
Onlangs ben ik de sportschool in Horten ingewandeld, omdat ik graag weer eens iets actiefs wil gaan doen, bijvoorbeeld Pilates, maar ik heb nog niets ondernomen om lid te worden. Maar goed ook, want vorige week lag er een briefje in de bus, met de melding dat er een cursus Pilates opgestart gaat worden, in de gymzaal van de basisschool in Skoppum. Ik meldde mij daarvoor aan en vandaag is de eerste les. De groep bestaat uit zo’n 10 personen en het merendeel van de cursisten is wat ouder dan ik. Het is een beginnerscursus, dus de oefeningen zijn totaal niet inspannend, maar het is al moeilijk om alles te begrijpen. Als je mensen aankijkt als ze tegen je praten, begrijp je ze altijd beter. Het is dus moeilijk om, liggend op je buik, te verstaan wat de lerares zegt en te begrijpen wat je moet doen. Als je haar dan toch probeert aan te kijken, verrek je je nek, en dat is nou net niet de bedoeling. Maar goed, ik leer op deze manier wel de Noorse benaming van de lichaamsdelen kennen.

Donderdag 12 maart – Nog steeds Sneeuw
Patrick’s ouders doen een dagje Oslo. Er waren tegenstrijdige weerberichten en we gokken op de verkeerde, want vandaag sneeuwt het werkelijk de hele dag. Gelukkig hebben de Oslo-gangers er niet veel last van en hebben ze een leuke dag. Patrick heeft vandaag gelukkig voor de auto als vervoersmiddel gekozen, want hij had haast zijn ”gewone” fiets tevoorschijn gehaald, omdat de wegen vrijwel sneeuwvrij waren...

Vrijdag 13 maart - Inkopen
Patrick en zijn vader starten met het kluswerk, en de speelruimte knapt direct al enorm op.
Oma past op de kindjes en ik knijp er even helemaal alleen tussenuit, om het Barnashus te bezoeken, letterlijk vertaald het Kinderhuis. Eigenlijk een hele grote Prénatal, waar je werkelijk alles voor kinderen kunt kopen. Mijn doel is regenkleding. Ik koop regenbroeken, die tot onder de oksels komen (en dat is ook de bedoeling) met bretels, regenjassen, regenwanten en heuse zuidwesters. Voor Dennis blauw met dino’s, voor Lieke roze met paardjes. Dit is alvast de basis voor de uitzet die de kindjes moeten meenemen naar de barnehage (barne=kind, hage=tuin), dwz kinderdagverblijf.

Eén van mijn grote angsten is altijd een stikkend kind. Dat ik niet de enige ben met deze angst, blijkt uit het feit dat je in deze winkel een netje kunt kopen met daaraan een ring en een handvat. Een heel schap vol. Stop het eten door de ring in het netje, laat het kind het vasthouden aan het handvat om zo het voedsel door het netje heen naar binnen te werken. ”No more choking danger” staat er op de verpakking. Misschien ook wel in Nederland verkrijgbaar, maar ik had het nog nooit gezien. Ik koop het niet, want het ziet er toch een beetje gek uit.
In de supermarkt naast deze winkel vind ik eindelijk pakjes sap. Die miste ik al, want voor onderweg zijn ze zo handig en in Nederland gewoontegoed. Ook raken de schappen nu gevuld met paaseieren. We waren al bang dat deze hier niet te krijgen zouden zijn, en het aanbod is ook wat minder dan in Nederland, maar gelukkig kunnen we straks gwoon chocolade-eieren zoeken in de tuin. Wat ik hierbij wel een verademing vindt, is dat het paas-snoepgoed nu pas verkrijgbaar is en niet zodra de kerstboom afgetuigd is.


Zaterdag 14 maart - Kapper
Met het hele gezin naar de plaatselijke kapper. Stefan voor spek-en-bonen. De laatste tijd mocht ik sporadisch Liekes haar aanraken, maar de hoop vervliegt al snel. We gaan dus met slechts 3 gekapte hoofden (waarvan 1 met blauwe kuif) weer naar huis. Maar eerst mag ik meer dan 80 euro afrekenen, voor het knippen van Patrick, Dennis en mijzelf. En dan vond ik kappers in Nederland al te duur! Het leuke van een taal leren in het land zelf, is dat je telkens als je iets gaat ondernemen, jezelf voorbereidt door wat woorden op te zoeken. Voor het bezoek aan de kapper checken we dus even hoe je zegt dat het niet te kort moet, dat je het alleen wilt laten bijknippen en hoe een pony en een kuifje hier heten.
Opa en oma stappen vandaag weer op het vliegtuig, verrijkt met een indruk van ons Noorse bestaan. Het was erg gezellig en we hebben ook genoten van de momenten van ontlasting (da’s dan weer een gek woord, maar ik bedoel hier de momenten dat zij de kindjes onder de hoede namen).

Noorse gebruiken
In Noorwegen wordt veel gekookt, gebakken én gehandwerkt. Aan bakproducten is zelfs meer te krijgen dan in Nederland. Ingrediënten die je in Nederland in een speciaalzaak moet kopen, vind je hier gewoon in de supermarkt. Daarnaast zijn kant-en-klaar taartmixen ook volop verkrijgbaar. Hiervan heb ik de chocoladetaart en worteltaart al met succes uitgeprobeerd.
Ook zijn er veel handwerk- en hobbywinkels. Patrick’s moeder is een fanatiek quiltster, en zelfs al lid van de Noorse quiltvereniging en heeft zodoende al een Noorse pen-quiltvriendin opgeduikeld. Per post ontvangen we deze week een besteld patroon dat zij zal gaan gebruiken voor een volgende creatie. Een tweede bestelling vinden we helaas nét te laat in de brievenbus, op de dag van hun vertrek.

Vrijdag 27 februari - Carnaval
Het Open Kinderdagverblijf staat vandaag in het teken van carnaval. Dennis trekt zijn panterpak aan en ik schmink zijn gezicht zo goed als ik kan. Dennis is daar niet helemaal tevreden over, maar ’het mag toch zo blijven zitten’. Lieke mag zijn zwarte-pietenpak wel aan, maar omdat ik dan straks in het Noors mag gaan uitleggen wat ze moet voorstellen, is het indianenpak een goed alternatief. Ik maak nog snel een tooi, die zowaar de hele ochtend op het mooie hoofdje mag blijven staan. Op het kinderdagverblijf lopen heel wat Winnie the Pooh (die heet hier Ole Brum)-figuren rond. Iedereen roept luid dat alle kindjes er ’så fint’ uitzien. Het is hier trouwens heel gebruikelijk kinderen te kleden in gebreide pakjes, zoals je die in jaren ’50 prentenboekjes wel ziet. In Nederland zouden deze pakjes dan weer leuk gebruikt kunnen worden bij verkleedfeestjes.
Maar goed, we gaan in een kring zitten en zingen wat carnaval-liedjes (denk ik..). Dan wordt er een grote zak aan een haak aan het plafond gehangen. Een mooi prinsesje mag hier met haar staf tegen slaan, waardoor het vervolgens doosjes rozijnen en Wall-E koekjes regent. De hongerige kindjes vallen hier op aan, en als we aan tafel gaan wordt er nog maar weinig brood gegeten. Gek genoeg is de schaal muffins die ook nog rond gaat toch snel leeg.
Dan is het weer tijd om te vertrekken en ik trek Dennis en Lieke in de gang de jassen aan. Als ik dan weer de kamer inloop, zie ik dat Stefan een blauw-groene hand, mond en tong heeft. Hij lacht nog wel, dus ik ga er maar vanuit dat hij iets-op-waterbasis te pakken heeft gekregen.....
Ik heb de door Patrick zeer gekoesterde Belgische biertjes onlangs verplaatst naar een open boekenkast, want dat ziet er zo gezellig uit. Vanavond genieten we van zo’n biertje en de 3e Harry Potter op DVD (want we hebben nog steeds geen tv).

Zaterdag 28 februari
Bij de post zitten brieven om ons te melden dat alledrie de kindjes per 17 augustus een plekje hebben op het kinderdagverblijf in Skoppum. Goed nieuws dus! Er wordt helemaal niet gesproken over welke dagen de kinderen verwacht worden, dus dat moeten we nog even navragen. En Stefan hebben ze voor 5 dagen ingepland, da’s nou ook weer niet de bedoeling. Nu weet ik dus wanneer ik aan het werk kan. De financiële crisis hakt er hier echter ook flink in, diverse bedrijven zijn failliet en de overheid leent veel geld uit aan banken. Ondanks dat hoop ik toch een baantje te kunnen vinden. Het lijkt echt eeuwen geleden dat ik bij Servier werkte, maar toch denk ik er vaak aan terug, met een beetje nostalgie. Hoe zou het met iedereen gaan?? Onwerkelijk dat je ineens zo’n ander leven kunt hebben! En dat terwijl we nog steeds vaak tegen elkaar zeggen dat we helemaal niet het idee hebben dat we zo ver weg wonen.

Vandaag is IKEA-dag, altijd leuk! De dichtstbijzijnde IKEA is in Drammen, vlak bij Oslo. Tja, en IKEA is IKEA, dus daarover valt weinig te melden. Patrick zou bij FFI een aanhanger kunnen lenen voor de grote inkopen, maar dit keer is de dakkoffer voldoende. Dit aangezien de achterbank gevuld is met kinders en de achterbak met kinderwagen. De kindjes rennen zich een ongeluk door het pand zo nu en dan rukken ze wat knuffels uit het rek en stappen in een showroombed om even te rusten. In de auto vraagt Dennis lief of ik even lekker aan zijn voeten wil sabbelen. Gelukkig weet ik inmiddels dat hij de woorden ’sabbelen’ en ’masseren’ nogal eens verwisselt.. Later maak ik de opmerking: ’O ja, ik zie daar één iemand skieën’, waarna zoonlief vraagt: ’Wáár zie je een eland skieën?’.... Misschien toch maar even de oortjes laten checken??

In de brievenbus vinden we een briefje dat ons meldt dat we een pakketje kunnen afhalen in het postkantoor (in de supermarkt). Van oma voor Lieke (dat staat niet op het briefje, maar hadden we eerder al vernomen van oma). Het pakketje blijft dus dicht tot zondag.
Ook zit er een dikke envelop in de bus van Oma Annie. Die stuurt regelmatig kaarten, beschrijft de envelop daarbij uitvoerig en pakt het hele gebeuren graag goed in. Dit zorgt er wel voor dat de brieven er wat verdacht uitzien, hetgeen de douane ertoe deed besluiten de vorige envelop te openen en aan een nauwkeurige controle te onderwerpen. Nu is Oma Annie inmiddels bekend bij de douane en mogen haar brieven ongeopend Noorwegen binnen.

Zondag 1 maart – Een jaar later
Een logisch gevolg van een IKEA-zaterdag is een klus-zondag. We geven alle aankopen een plekje en zo wordt er weer veel opgeruimd.

We blikken ook even terug: Een jaar geleden, op 29 februari, had Patrick zijn sollicitatiegesprek en waren we hier de omgeving aan ’t verkennen. Patrick had direct een goed gevoel bij Skoppum en het is wel een gek idee dat we hier een jaar later daadwerkelijk wonen, en nog wel met een 3e kindje. We hadden natuurlijk onze twijfels bij het verhuizen midden in de winter, maar achteraf gezien had ik deze overdosis sneeuw niet willen missen. Patrick was hier ook in de herfst en zei dat het er dan ook prachtig uitziet. Armida beweert dat het erg mooi is in de zomer. Nou, dan ben ik alleen nog benieuwd naar wat de lente brengt!

Maandag 2 maart - Internet
Patrick heeft het nog niet superdruk op zijn werk en is zich met name aan het inlezen voor de projecten waaraan hij werkt en met collega’s aan het overleggen over de exacte invulling ervan. Elke maandagochtend is er een videoconferentie met het collega’s in het filiaal in Kjeller (ten Noordoosten van Oslo) inzake het HUGIN-project. Vorige week was hij met baas Morten ook in Kjeller en hij zal daar regelmatig naar toe reizen, met de auto, een leenauto van FFI of per trein. Als hij met de auto gaat, rijdt hij langs IKEA, dat kan natuurlijk geen kwaad.

Vandaag komt een monteur van Telenor ons voorzien van draadloos internet en een vaste telefoonaansluiting. Een stapje verder in de moderne wereld... De vorige bewoners hadden het briljante idee opgevat de modem en telefoonaansluiting in de keuken, onder de koelkast, achter de plint weg te werken. Waarom? Geen flauw idee...De telefoonaansluiting die wel bereikbaar is, bevindt zich in een koud en ongezellig opberghok beneden en daar wordt de telefoon dus neergezet. Patrick slaat daarom nog even aan het klussen, en op dinsdagavond, na wat sloopwerk, hebben we de telefoon boven. Ook skypen en mailen we natuurlijk met deze en gene, want we hebben iedereen al zo lang niet gezien! Erg leuk, want op deze manier komt alles zo lekker dichtbij. Dennis verheugt zich erg op het bezoek van opa en oma Cleophas, die zaterdag zullen arriveren. We hebben een aftel-kalender gemaakt en elke dag streept Dennis een hokje weg.

Op maandag sneeuwt het weer de hele dag, maar het is nu rond het vriespunt, en de sneeuw zou binnenkort wel eens kunnen verdwijnen. Er zijn zelfs al hele stukken asfalt zichtbaar! Patrick en Dennis stappen dus nog even op de ski's, en Stefan slaat het tafereeltje vanaf de vensterbank gade.

Sokken
Op het Open Kinderdagverblijf maak ik dé basisfout, maar ik zie het pas na thuiskomst. Er zitten twee joekels van gaten in mijn rechtersok. Maar ik heb de sokken pasgeleden hier gekocht, dus ik had nooit verwacht dat die het nu al zouden begeven! Zelfs speciaal aangetrokken! Tot overmaat van ramp zie ik later ook Dennis’ grote teen mij toelachen. Wat zullen ze wel niet van ons denken!! Als ik later ook bij Patrick twee gaten in zijn sokken ontdek, is het sokken-opruim-weggooi-aanschaf-plan geboren. Ter verduidelijking: In Noorwegen doe je altijd je schoenen uit als je een huis binnenstapt en binnenshuis loop je op sokken of sloffen.