Dinsdag 17 maart – Dooi
Eindelijk is zelfs onze straat zo goed als sneeuwvrij. Ik ga daarom voor het eerst met de dubbele wandelwagen naar de plaatselijke supermarkt. Heerlijk! Ik moet alleen wat sneeuw van de oprit ruimen en Dennis vindt dat ik ook maar mijn eigen sneeuwschuiver moet krijgen. Ik ga er echter van uit dat het nu eens gaat ophouden met sneeuwen.... Het is prachtig lenteweer en we genieten van de wandeling. Lieke loopt terug het hele eind zelf en stopt regelmatig om aan een grassprietje te trekken of haar vingers in de aarde te stoppen, alsof ze deze dingen opnieuw moet ontdekken. Schattig om te zien! Op de terugweg zijn we allemaal even stil en Dennis zegt: Wat is het lekker rustig hè, als ik even mijn mond hou? Goh, wat een heerlijke wijsheid van een 4-jarige!
Alles is lente. We zien de eerste tekenen van leven in de potten met bloembollen, het wemelt ineens van de vogels, kwetterend en met takjes in de bek en de bomen zitten vol met knoppen. Zelfs het bankje in de speeltuin piept voorzichtig boven de sneeuw uit om te kijken of de kust al veilig is. Wat we uiteraard wel missen zijn de grote hoeveelheden voorjaarsbloemen en bollenvelden. Maar je weet nooit wat er nog allemaal tevoorschijn komt. Wel hebben we al 2 eekhoorntjes gespot, zomaar vanuit de woonkamer. En een bromvlieg op het raam. Het raam wat nat. Dennis legt uit dat hij erop gespuugd heeft, in de hoop dat de vlieg zal uitglijden. Echt een klant voor het Wereld Natuur Fonds....

Sneeuwschuiven niet zonder gevaar
Het schijnt dat veel Noorse mannen ziek thuis zitten vanwege rugpijn van het sneeuwschuiven. Jaja, het lijkt simpel, maar er komt nog heel wat bij kijken! Je moet eerst de spieren warmen, warme kleding aantrekken, rustig aan doen, pauzes nemen, nadenken bij de bewegingen, niet scheppen maar schuiven, bij natte sneeuw niet teveel ineens, knieën licht buigen, goede schoenen aantrekken, de rug natuurlijk buigen en niet voorover hangen, billen iets naar achter, maar niet teveel, en nog wat van die aanwijzingen. Een studie op zich!

Noorse les
Vandaag heb ik mijn eerste Noorse les, van 17.45–20.15. Vroeg eten dus, maar dat is hier tenslotte normaal. Mijn klas bestaat uit een Amerikaan, een Poolse, een Spaanse en een Portugees, en dan zijn er nog wat afwezigen, onder wie een Rus. Echt een ratjetoe aan nationaliteiten, hetgeen ons blijft verbazen. Wat moeten die toch allemaal hier?! Maar dat zullen ze van ons ook wel denken. Het is erg gezellig en de lerares doet het heel leuk, neemt ook de tijd om dingen uit te leggen. Iets wat ik nu bevestigd krijg is de betekenis van de zin ’Takk for alt’ (letterlijk vertaald ’Bedankt voor alles’). Deze zin gebruikten wij in het begin regelmatig, leek ons toch niks mis mee. Maar toch werd al snel duidelijk dat het geen gangbare zin is. Je zegt dit hier namelijk uitsluitend bij begrafenissen. Als je wilt bedanken zeg je bijvoorbeeld ’Takk for altsammen’.
De zinsopbouw is hetzelfde als in het Nederlands en veel woorden lijken bij het uitspreken op Nederlandse, Engelse of Duitse woorden. Ik kan gelukkig goed meekomen in de klas en krijg zelfs een compliment voor mijn uitspraak.

Energie
Deze week valt de eerste energie-rekening in de bus. Even schrikken, want die valt vies tegen (zo’n 400 euro voor 1,5 maand). Tja, ergens had ik ook wel mijn twijfels over het feit dat de vloerverwarming constant aanstaat. Maar het was de afgelopen tijd best koud en je kunt bij een vloerverwarming kiezen tussen aan of uit, aangezien het uren duurt voordat het warmer wordt. Dus die stond aan. Nu niet meer. We pakken het rigoreus aan: Vloerverwarming bijna overal uit, een extra deken op de bedden en dan maar geen behaaglijk warme voetjes in de badkamer.

Ook stoken we anders. De tip was de deuren van de open haard dicht te doen tijdens het stoken. Klonk ons wat vreemd in de oren, maar het was geen grap en het werkt! De warmte komt gewoon door de deuren heen, het vuur brandt beter en je verbruikt veel minder hout. Raar maar waar!
In ieder geval ben ik blij dat we nu al een energierekening kregen en niet voor het hele jaar achteraf....

Zaterdag 20 maart – auto
Omdat de autoverzekering na emigratie maar een beperkt aantal dagen geldig blijft, gaat de tijd dringen op zoek te gaan naar een nieuwe, Noorse auto. Patrick en Dennis maken er een uitje van. Dit is echter van korte duur, omdat de dealers allemaal om 13.00 uur de deuren sluiten. Effe vergeten.
We doen wel alvast wat (herhaald) onderzoek: de aanschafprijs van tweedehands-auto’s ligt aanzienlijk hoger dan in Nederland. Je betaalt bij aanschaf ook een stuk belasting (voor een auto van onze categorie zo’n 1.000 euro). De jaarlijkse wegenbelasting is een vast bedrag, ongeacht het gewicht en de brandstof van de auto. De verzekering is wel duurder dan in Nederland.
Uiteraard is de optie invoeren van de auto ook aan de orde geweest, maar voor onze auto zouden we dan meer dan 15.000 euro aan invoerrechten moeten betalen, meer dan de auto momenteel nog waard is. Eerst dachten we dat de Noorse overheid op deze manier het invoeren van auto’s wil tegengaan, maar als je hier een nieuwe auto koopt betaal je daarover maar liefst 100% belasting. Maar goed, wij wilden toch al een grotere auto om een einde te maken aan de halsbrekende toeren die nodig zijn om de drie bloedjes op de achterbank in stoelen en riemen te hijsen.

Zondag 21 maart - (kinder)boerderij
We gaan op zoek naar een kinderboerderij. Als ik het woord ’kinderboerderij’ opzoek in het woordenboek, blijkt er geen vertaling te zijn en wordt er een omschrijving gegeven. Dat belooft niet veel goeds. Maar met wat speurwerk vinden we toch een aantal adresjes. We kiezen een boerderij in de buurt. Het is een oude, nogal rommelige boerderij met wat koeien, kippen, schapen, paarden en konijnen. Een gewone boerderij die opgesteld is voor publiek. De kinderen vinden het prachtig en we eten ons broodje zitten op strobalen, in een grote serre, lekker in het zonnetje. Er zijn zowaar nog wat meer bezoekers! Er is nog geen jong-gedierte, dat wordt in april/mei verwacht. Ik kan het niet laten op te merken dat de koeien er hier niet alleen wat anders uitzien dan in Nederland, maar ook heel andere uitwerpselen produceren. Niet de bekende Hollandse Vlaaien, maar een soort lange drollen. Waarschijnlijk dus ook ander voer.

Kinderbijslag en kontantstøtte
We hebben, zo’n twee weken na indienen van de aanvraag, de bevestiging van de kinderbijslag binnen. We krijgen voor 3 kinderen ongeveer 300 euro per maand, meer dan in Nederland. En voor Lieke krijg ik een uitkering van 300 euro per maand, genaamd kontantstøtte. Dit is een uitkering die je als huismoeder krijgt voor kinderen van 1 en 2 jaar, dus Dennis en Stefan vallen buiten deze categorie. Zodra Lieke 3 dagen naar het kinderdagverblijf gaat, wordt de vergoeding een stuk minder. Als kinderen naar het kinderdagverblijf gaan is het uiteraard gebruikelijk dat moeders aan het werk gaat. Beide uitkeringen krijgen we met terugwerkende kracht per 1 februari. Kunnen we tenminste de energierekening betalen.

Ik besefte mij dat we nog niet veel van de binnenkant van het huis hebben laten zien. Daarom hierbij wat kiekjes van de kinderkamers.