Wel/geen cursus en principes overboord
Op 25 augustus begon ik met mijn cursus Noors overdag (3 dagen per week). Voorafgaand aan de eerste les had ik een gesprekje met medewerkster Sissel, over wie ik ben, waarom ik naar Noorwegen ben gekomen en wat ik in de toekomst wil gaan doen.
Tijdens de les kwam Sissel helemaal blij de klas ingestormd en duwde mij een formulier in de handen. Een aanmeldformulier voor een cursus Barnehageassistent, die door het arbeidsbureau werd georganiseerd. Hartstikke lief dat ze dat speciaal voor mij had opgezocht! Toch werd ik daarmee met een groot probleem opgezadeld. De cursus zou een duur hebben van 10 weken, 5 dagen per week. Nu was ik altijd een zéér fel tegenstandster van het ’vijf-dagen-per-week-wegstoppen’ van kinderen in een kinderdagverblijf. Maar als ik deze cursus wilde volgen, moest ik dat toch doen. Dubben, twijfelen, hoofdpijn en buikpijn… Dennis vroeg toepasselijk: Mama, als je aan het dromen bent en er komt een eng stukje, hoe kun je dat dan doorspoelen?? Tja, ik zou ook wel even willen doorspoelen om de consequenties van mijn beslissingen te kunnen bekijken.
De feiten: De kindjes hebben het ontzettend naar hun zin op het kinderdagverblijf, ik kan ze om 15.00 uur weer halen (i.p.v. ’Nederlandse’ 17.30 uur)en ik móet toch investeren in het vinden van een baan omdat het leven hier niet bepaald goedkoop is, mijn spaarcenten mij niet eeuwig zullen blijven toelachen en niet in de laatste plaats omdat werken de beste manier is om in te burgeren. En ik wil niets liever dan een ingeburgerde moeder worden. Kortom, een prijs die ik moet betalen voor het verkozen leven in Noorwegen. Ik zwichtte, meldde mij aan voor de cursus en vroeg voor de kindjes een volledige plek aan op de Barnehage. De plek op de Barnehage was snel geregeld, de cursusplek niet. Er waren erg veel aanmeldingen en ik werd niet ingeloot. Toevallig zou er in oktober nog een cursus starten, waarvoor ik mij eveneens aanmeldde, maar omdat mij hier ook al 30 mensen voorgingen, had ik niet veel hoop op een plekje. Vervelende situatie, want wat had het dan voor nut de kinderen 5 dagen naar de Barnehage te brengen??
Ik vroeg advies aan Sissel en weer had ze een goed idee. Er zou binnenkort een cursus voorde Bergenstest beginnen. De Bergenstest is een taaltest op hoger niveau, waarna je geacht wordt een aardig woordje Noors te spreken en bijvoorbeeld een universitaire studie kunt volgen. Weer meldde ik mij aan. En JAWEL, ik mag meedoen! De cursus duurt van oktober t/m januari en een leuke bijkomstigheid is dat ik zelfs een financiële vergoeding krijg, omdat de Staat deelname aan een dergelijke cursus stimuleert. Ik krijg eveneens een vergoeding voor de kinderopvang. Ik ben bijna (je begrijpt wel, vanwege het kind-dilemma) helemaal blij en heb ontzettend veel zin in de cursus!
23 september - Oslo
Patrick’s ouders logeren bij ons, na een autorondreis door Noorwegen. Helaas hadden ze geen al te best weer en op sommige dagen was het slechts even droog als ze door een tunnel reden…
Omdat opa en oma graag op de kindjes willen passen, piepen Patrick en ik er een dagje tussenuit naar Oslo. Als eerste nemen we het treintje ‘naar boven’, vanwaar we een fantastisch uitzicht hebben over stad en fjord. Dit gebied heet de Nordmarka en hier bevindt zich ook de Holmenkollen, de springschans van de Olympische spelen in 1952. Momenteel is het wat rommelig want de springschans wordt geheel vernieuwd. Het leuke is dat je je, vlakbij het centrum van de hoofdstad, in een enorm uitgestrekt en mooi natuurgebied bevindt. Ik las dat er rond Oslo zelfs nog oerbossen zijn en dat in de bossen rond Oslo meer dan de helft van alle zoogdieren en vogelsoorten te vinden zijn die Noorwegen rijk is. Vervolgens bezoeken we het Vigelandspark met de vele prachtige beelden; indrukwekkend! Na een kleine stadswandeling en een restaurantbezoek is het weer tijd voor de terugreis. Er is nog veel meer te zien, zoals de musea op het museumeiland. Maar dat doen we een volgende keer. Eén van de musea is trouwens gewijd aan de poolreizigers, onder wie Roald Amundsen. Dit brengt mij weer op de zoektocht naar het vliegtuigwrak waarnaar Patrick’s mini-onderzeeër onlangs zocht. Het wrak is niet gevonden. Dit ligt uiteraard aan het feit dat ze in het verkeerde gebied zoeken, want aan de onderzeeër kan het niet liggen! Aldus Patrick. Maar goed, Oslo is in ieder geval een moderne en gezellige stad, omgeven door veel natuurschoon. Een aanrader!
Stefan 1 jaar!
Op 11 september viert Stefan zijn eerste verjaardag! Op de Barnehage krijgt hij een mooie verjaardagshoed en wordt er voor hem gezongen. Het voelt een beetje ‘leeg’, maar ik hoef geen flitsende home-made traktatie mee te geven, want men wil op de Barnehage het eten van zoetigheid beperken. Daarom wordt er bij een verjaardagsviering een traktatie verzorgd door de Barnehage zelf, in de vorm van ijs, fruit of (gezonde) wafels. Het is op deze feestdag mooi weer en daarom wordt er ijs getrakteerd. Ook het feestbiggetje zelf smult er lekker van!
Wij vieren de verjaardag thuis op zaterdag, en daarbij pakken we de kaarten en kadootjes uit die de afgelopen dagen gearriveerd zijn. We hebben het er zelfs nog druk mee! En… wat is het jaar toch vre-se-
De wijkverpleegkundige merkte tijdens een consultatiebureaubezoek op dat Stefan mogelijk pas gaat praten als hij 3 is. Omdat hij de twee talen eerst een apart plekje moet geven in zijn hoofd. Andere moeders van tweetalig opgevoede kinderen spreken dit tegen. In ieder geval hoeft niemand verbaasd te vragen: Goh, praat-ie-nog-niet?? Nee, dat ligt aan zijn tweetaligheid. Voor zindelijk worden geldt dit trouwens ook (dat heb ik zelf bedacht, hij moet immers eerst in zowel Noors als Nederlands de benamingen van zijn producties kennen).
Klussen
Eindelijk, na wat verfwerk en Ikea-bezoekjes, heeft Lieke een mooie meisjeskamer! Overwegend paars en lila (’meisjekleur’ noemt Lieke dat). Patrick werkt momenteel hard om van de speelkamer tevens logeerkamer temaken (door het plaatsen van een wand met 2 schuifdeuren), zodat Lieke haar kamer niet meer hoeft af te staan aan logés.
Najaar
Het najaar is voor Noren de periode om het huis te verven. 1 op de 4 Noren verft jaarlijks het huis, hetgeen betekent dat je eens in de 4 jaar aan de bak moet. Voor ons staat deze actie voor volgend jaar op de planning. Er zijn geen regels, je mag je huis de kleur geven die je wilt. Maar vooralsnog zien we voornamelijk rode, groene, gele en witte. Volgend jaar willen we ook de tuin opknappen. Onlangs aten we sperziebonen uit eigen tuin. Ontzettend leuk (om te oogsten) en lekker! Ik hoop van harte dat er volgend jaar een groentekas in de tuin zal verrijzen, zodat ik mezelf helemaal kan uitleven.
Het zonnetje schijnt de laatste tijd flink, maar ’s morgens is het rond het vriespunt. In het noorden van het land is de eerste sneeuw gevallen (die herfstvakantie-gangers nogal heeft overvallen) en hier zijn de stokjes langs de weg geplaatst om de wegkanten te markeren. Het wordt snel en vroeg donker, maar dat is ook wel weer gezellig!
