Huttentocht naar Selsli, 2 oktober 2014

Om te genieten van de prachtige herfstkleuren wilden we gaan overnachten in een hut van de toeristenvereniging (DNT), het liefst onder de boomgrens. De keuze viel op Selsli, ten westen van Kongsberg, op 730m hoogte. Volgens de beschrijving konden we een eind komen met de auto en dan was het nog 2 ½ uur lopen.

Het weer was wederom prachtig: zonnig, zacht en helder. We liepen door bos en heide, met hier en daar een meertje. De ondergrond was zo nu en dan moerassig, dus de voeten werden op den duur wel nat. Gelukkig klaagde niemand. Onderweg zagen we één levende en 14 dode lemmingen.

De hut ligt aan een watertje, met vrij uitzicht rondom. Binnen 7 bedden en op het lage zoldertje 10 matrassen. De kids hadden al snel besloten dat we met z’n allen op zolder zouden slapen. De hut zag er netjes en goed onderhouden uit.

Na even lekker in het zonnetje te hebben gezeten maakten we een kampvuurtje en grilden worstjes. Daarna zat iedereen zo vol dat we de meegebrachte macaroni niet hoefden klaar te maken. Toen kwamen er twee mensen, een vader en zoon. Dit bleken warempel Nederlanders te zijn die al 25 jaar in Noorwegen woonden. Daar hebben we gezellig mee gekletst.

De volgende ochtend werd het snel mistig. Het plan was om eerst een kleine top in de buurt te beklimmen en daarna terug te lopen naar de auto. Tijdens het ontbijt zagen we de top verdwijnen in de opkomende mist. Gelukkig trok de mist later weg waarna we toch besloten naar boven te lopen. Het was miezerig maar we konden toch veel zien vanaf de top. Het waaide er wel heel erg hard. Op de weg naar beneden zagen we de top wederom verdwijnen in de mist. We hadden geluk gehad.

Het weer was heel anders dan de dag ervoor: guur, miezerig en mistig. Toch had iedereen een goed humeur, zelfs toen de voeten weer nat begonnen te worden. We liepen zonder pauze door, want het was te koud om te stoppen. Onderweg zagen we voetsporen van een eland en interessante poep (vermoedelijk van een das). Beide werden meteen opgezocht in het dierensporenboek dat Stefan met zijn verjaardag had gekregen.

Bij de auto trokken we snel droge broeken en sokken aan en lunchten we voor we weer naar huis reden.

Kristallen zoeken, 30 september 2014

Newton is een populair wetenschappelijk TV programma voor kinderen, een beetje zoals Klokhuis. Een jaar of twee geleden was er een programma over kristallen. Het programma was opgenomen in Holmestrand, iets ten noorden van Horten, waar je blijkbaar kristallen gewoon in het bos kon vinden. Dat heeft me sindsdien steeds bezig gehouden: hoe kan het dat je zo dicht bij huis zomaar kristallen in het bos kunt vinden?

Vandaag ging de club van junior stenenverzamelaars met Stig Larsen naar precies deze plek. Sterker nog, Stig heeft destijds het programma samen met Newton gemaakt! Daar vertelde hij uiteraard het een en ander over. Erg leuk! Vervolgens gingen we zelf zoeken. En inderdaad, er lagen kristallen overal! Met de hoofdlamp op zag je het overal glinsteren. Natuurlijk hebben we er een paar mee naar huis genomen. En we komen zeker nog een keertje terug!

Het was gezellig met 4 andere kinderen en ongeveer evenveel ouders. De volgende ochtend hielp Stefan met de kristallen schoonmaken.

Wandelen naar de top van Vestfold, 30 september 2014

Vandaag zijn we naar de top van Skibergfjellet gelopen. Dat is de hoogste top van de hele provincie Vestfold. Maar Vestfold is vrij vlak in verhouding tot de rest van Noorwegen: de top is maar 632 meter hoog. Er zijn maar twee provincies waarvan de hoogste top lager is: Østfold en Oslo.

De parkeerplaats waar we eigenlijk naartoe wilden konden we niet bereiken, maar we vonden een andere parkeerplaats. Daarvandaan was het net ietsje verder, maar minder omhoog. Het was helder herfstweer en de kleuren waren prachtig. Onderweg kwamen we een paar andere families met kleine kinderen tegen en een papa raadde ons aan om ook de top van Vestfjellet op te gaan vanwege het uitzicht. Op de top van Skibergfjellet hebben we geluncht en op de terugweg zijn we ook naar de top van Vestfjellet gelopen. Daar was het uitzicht fenomenaal met herfstkleurige bossen afgewisseld met meertjes.

Onderweg waren er ongelooflijk veel heerlijke bosbessen. Op de heenweg  werd er veel van gesnoept en op de terugweg hebben we een hele thermosfles vol geplukt voor mama. 

Appelmoes maken, 29 september 2014

Bij ons in de buurt staan een paar appelbomen waarvan niemand de appels plukt. De appels liggen onaangeroerd op de grond.

Op deze eerste dag van de herfstvakantie zijn we de appels die langs de openbare weg op de grond lagen gaan oprapen. Dit leverde twee grote plastic zakken vol appels op! Daar hebben we met z’n allen twee grote pannen appelmoes van gemaakt. En dat is belangrijk, want in Noorwegen kun je geen gewone appelmoes kopen. Wat ze hier verkopen is meer appeljam.

Stenenbeurs in Moss, 27 september 2014

Vandaag was de jaarlijkse stenenbeurs in Moss. Wij waren daar nog nooit geweest. Het was in een sporthal die vol stond met kraampjes van stenenverkopers. Stenen in alle vormen, maten en kleuren. We keken onze ogen uit en kochten het nodige! En Stefan mocht versteende dinosauruseieren aanraken. Stig Larsen van de junior stenenverzamelaars was er ook en er was een verkoper die we al vaker op markten waren tegen gekomen. 

Jørn Hurum gaf een presentatie over de opgravingen die sinds 2004 zijn gedaan op Svalbard (Spitsbergen). Dat was een hele leuke presentatie over het leven in een tentenkamp op Svalbard (4 weken lang dezelfde onderbroek, voortdurend gevaar voor ijsberen, stormachtige wind, etc). Heel stoer allemaal. En er zijn dus veel 160 miljoen jaar oude skeletten gevonden van grote reptielen. Een opblaasversie van één daarvan, de Pliosaurus, stond in de hal. Dat was de meest indrukwekkende, maar er zijn hoofdzakelijk Plesiosaurus en Ichthyosaurus gevonden.