Het weer was wederom prachtig: zonnig, zacht en helder. We liepen door bos en heide, met hier en daar een meertje. De ondergrond was zo nu en dan moerassig, dus de voeten werden op den duur wel nat. Gelukkig klaagde niemand. Onderweg zagen we één levende en 14 dode lemmingen.
De hut ligt aan een watertje, met vrij uitzicht rondom. Binnen 7 bedden en op het lage zoldertje 10 matrassen. De kids hadden al snel besloten dat we met z’n allen op zolder zouden slapen. De hut zag er netjes en goed onderhouden uit.
Na even lekker in het zonnetje te hebben gezeten maakten we een kampvuurtje en grilden worstjes. Daarna zat iedereen zo vol dat we de meegebrachte macaroni niet hoefden klaar te maken. Toen kwamen er twee mensen, een vader en zoon. Dit bleken warempel Nederlanders te zijn die al 25 jaar in Noorwegen woonden. Daar hebben we gezellig mee gekletst.
De volgende ochtend werd het snel mistig. Het plan was om eerst een kleine top in de buurt te beklimmen en daarna terug te lopen naar de auto. Tijdens het ontbijt zagen we de top verdwijnen in de opkomende mist. Gelukkig trok de mist later weg waarna we toch besloten naar boven te lopen. Het was miezerig maar we konden toch veel zien vanaf de top. Het waaide er wel heel erg hard. Op de weg naar beneden zagen we de top wederom verdwijnen in de mist. We hadden geluk gehad.
Het weer was heel anders dan de dag ervoor: guur, miezerig en mistig. Toch had iedereen een goed humeur, zelfs toen de voeten weer nat begonnen te worden. We liepen zonder pauze door, want het was te koud om te stoppen. Onderweg zagen we voetsporen van een eland en interessante poep (vermoedelijk van een das). Beide werden meteen opgezocht in het dierensporenboek dat Stefan met zijn verjaardag had gekregen.
Bij de auto trokken we snel droge broeken en sokken aan en lunchten we voor we weer naar huis reden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten