Besseggen, 17-19 juli 2015

Dennis en ik zouden samen over Besseggen gaan wandelen, georganiseerd door de toeristenvereniging afdeling Tønsberg. We hadden ons daar al maanden op verheugd. We hadden bijvoorbeeld allebei nieuwe schoenen gekregen en ingelopen. 

De tocht over Besseggen is een van de populairste wandelingen van Noorwegen. Ik had daarom ook gemengde gevoelens. Ik zag beelden voor me van honderden anderen die in een lange file over Besseggen lopen. Maar iedereen zegt dat het de moeite waard is. 

Besseggen ligt in Jotunheimen. Het is een smalle bergrug met aan beide kanten een steile afgrond die honderden meters omlaag gaat. Aan beide kanten ligt water. Het uitzicht is fenomenaal.

De tocht was inclusief 2 overnachtingen in de hut Jendesheim. Die hut wordt omschreven als een toeristenfabriek: groot, met een enorme parkeerplaats en heel veel mensen. Wederom gemengde gevoelens dus. Vanaf de hut zouden  we de boot nemen naar de andere kant en vervolgens terug wandelen over de bergrug. Het is een zware tocht met meer dan 1000 hoogtemeters, waar je al gauw de hele dag over doet. De toeristenvereniging had daarom een leeftijdsgrens van 10 jaar gezet. Lieke en Stefan konden dus niet mee. Dat was niet erg, ik vind het leuk om iets te doen met alleen Dennis.

Toen de datum naderde werd de weersvoorspelling echter heel somber. Er werd veel regen voorspeld, met harde wind en maar een paar graden boven nul. Twee dagen van te voren werd de tocht daarom afgelast. Ongetwijfeld een goede beslissing, maar desalniettemin een enorme domper.

Onderstaand daarom twee plaatjes die ik helaas niet zelf heb gemaakt...

Fietsenrek, 17 juli 2015

We hadden het plan om naar het Telemark-kanaal te gaan. We wilden daar een stukje met de kanaalboot varen en om vervolgens terug te fietsen. Dat betekent dat alle vijf de fietsen mee op vakantie moesten. Om dat voor elkaar te krijgen moest er een fietsenrek gemaakt worden voor op de vouwwagen. Na lang zoeken had ik eindelijk foto’s van een dergelijk rek gevonden, dat helaas niet meer te koop was. Ik moest het dus zelf maken. Gelukkig kon een collega in de werkplaats bij FFI me helpen met zagen en vooral lassen. 

Lindsverkseter, 16 juli 2015

Ik had gelezen over een nieuwe hut van de touristenvereniging, vlak bij Merkedammen. Vanaf de parkeerplaats was het ongeveer 2,5 km wandelen. Het paadje langs de zuidkant van Merkedammen beginnen de kinderen onderhand als aardig te kennen. Onder andere waren ze hier vorig jaar met Opa Jo en Oma Nita.

Het pad gaat over een moerasgebied waar ze planken hebben neergelegd voor de wandelaars. Hier kwamen we twee fietsers tegen. Best lastig om een paar honderd meter op twee planken te fietsen!

De hut is net opgeknapt, dus alles is mooi en nieuw. Er zijn veel slaapplekken (13) en een gezellige keuken. Buiten staat een ouderwetse waterpomp, die grondwater oppompt. Daar kunnen de kinderen niet van af blijven. Dennis verloor een melktand terwijl we bij de hut zaten te picknicken.

Omdat we energie over hadden beklommen we de top vlakbij: Barlindkollen, 400 meter boven zeenivo. Daarna liepen we dezelfde weg terug. Terug bij de auto gingen Lieke en ik nog even zwemmen, terwijl de jongens in de opblaasboot speelden.

Tusenfryd, 12 juli 2015

Vandaag stond Tusenfryd op het programma, een pretpark ten zuidoosten van Oslo. Tusenfryd is een van de grootste pretparken van Noorwegen, met bijna 500.000 bezoekers per jaar. Het ligt aan de andere kant van het Oslo fjord, dus we namen eerst de veerboot naar Moss. 

Dennis wilde graag in de Nightmare, maar de leeftijdsgrens daarvoor is 11 jaar. Daarom heb ik Dennis uitgebreid geïnstrueerd wat hij moest zeggen als iemand hem naar zijn leeftijd zou vragen. En jawel, Dennis werd ondervraagd door een medewerker, maar hij deed het fantastisch! Dus hij is samen met mij in de Nightmare geweest en vond het geweldig. Verder zijn we in zo goed als alle attracties geweest, behalve een soort grote Splash, omdat we geen zin hadden om nat te worden.

Tot slot waren we bij een stunt show met auto’s. Die werd gepresenteerd door een man die de kinderen kennen als presentator van een TV programma voor kinderen. De auto’s deden coole stunts, vooral op twee wielen rijden. Mama was de hele tijd bang dat ze zouden omvallen…

Op de terugweg meldde de radio dat er file was bij Moss, dus namen wij een andere route. Die bleek helemaal niet korter te zijn. En we moesten onverwachts toch een pontje nemen. Het pontje was heel klein en de overtocht duurde maar 5 minuten. Het was mazzel dat die ging op zondagavond! 

Kajakken op Borrevannet, 10 juli 2015

Ik ben al een tijdje op zoek naar een tweepersoons kajak om samen met een van de kids te peddelen. Een belangrijke eis is dat hij licht is, zodat ik niet de hulp van een andere volwassene nodig heb om hem te tillen. Ik heb mijn oog daarom op een opblaasbare kajak laten vallen. Een collega van mij heeft er zo een en die mocht ik lenen om uit te proberen. Vandaag ging ik ermee op pad op het Borrevannet. 

Dat was onwijs leuk!

Het waaide een beetje maar daar had ik geen last van. Ik heb het hele Borrevannet rondgevaren. Met de handpomp van mijn collega duurde het oppompen wel erg lang (ruim drie kwartier, terwijl ze op internet minder dan 10 minuten zeggen). Ook het droog krijgen achteraf valt nog niet mee. En het gewicht is aan de hoge kant. Ik moest de kajak van het Borrevannet bij het natuurcentrum naar boven naar de parkeerplaats sjouwen en dat was behoorlijk zwaar. Ik weet het dus nog niet…