Eerste tentovernachting, 18 - 19 april 2015

Dit weekend was het groot kinderfeest in een hut van de toeristvereniging in Horten. De hut ligt bij het Borremeer, met een prachtig uitzicht over het water. Er is een activiteitenparcours gemaakt, waar kinderen kunnen klimmen en klauteren en vragen kunnen beantwoorden, over wanneer je wel en niet een kampvuur mag maken en zo. Ter gelegenheid van de opening waren er allerlei activiteiten en kon er overnacht worden, in de hut of in eigen tent. Stefan en ik kozen voor het laatste.

Op zaterdag hebben we onder andere een vogelhuisje getimmerd en geverfd. Stefan heeft ook gevist maar helaas niets gevangen. Na de barbecue gingen de meesten weg, zodat alleen degenen die zouden overnachten overbleven, zo’n veertig ouders en kinderen. Toen werden de tenten opgezet.

Na wat spelletjes kropen Stefan en ik onder de wol. Erg gezellig!

De volgende ochtend was er gemeenschappelijk ontbijt (rijstepap) en toen hingen we de vogelhuisjes in de bomen. Daarna zijn we vertrokken.

Hopelijk volgen er nog veel tentovernachtingen en vangt Stefan binnenkort een vis!

Naar de top van Hvittingen, 12 april 2015

Het was mooi weer en daarom besloten we een wandeling te maken. De keuze viel op Hvittingen, een top in de Botnemarka bij Holmestrand. Dat is hier vlakbij, maar de Skjeggestadbrug in de snelweg bij Holmestrand is op 2 februari gedeeltelijk ingestort en is nog steeds gesloten, dus het is iets langer rijden dan normaal. Dat zal nog maandenlang zo blijven.

Vorig jaar hebben we deze wandeling ook al gemaakt, en die was ons toen goed bevallen. Dennis was er deze keer niet bij, die had overnacht bij Christoffer.

Meteen na aankomst merkten we al dat we nog iets te vroeg in het seizoen waren: er lag nog ijs op het bospad. Dat kwam omdat we de berg vanaf de noordkant bekolommen, de schaduwkant dus. Onderweg waren er grote stukken met sneeuw bedekt, soms wel een halve meter dik. Wij hadden dat niet verwacht omdat het thuis zo warm was. We hadden daarom geen gamasjer (slobkousen) of truger (sneeuwschoenen) meegenomen. Dat was jammer, want nu kreeg iedereen sneeuw in de schoenen  en dus natte voeten. Vorig jaar april hadden we dat ook al meegemaakt, toen we met Opa Jo en Oma Nita rond Merkedammen probeerden te wandelen. Dat lukte toen niet omdat er nog zoveel sneeuw lag.

Hier moeten we in het vervolg rekening mee houden: in het voorjaar moet je altijd gamasjer bij je hebben, en misschien zelfs sneeuwschoenen!

Verder was het een erg leuke wandeling. We hadden eigenlijk niet verwacht dat we de top zouden halen, want de hele wandeling was best wel lang: 9 km. Maar Stefan en Lieke liepen dapper door. Het uitzicht onderweg was fantastisch en we zagen hier en daar elandepoep. Op de top waaide het erg hard, dus daar beleven we niet lang. We probeerden via een andere weg terug te lopen (net als vorige keer), maar daar was nog helemaal niemand geweest en er lag heel veel sneeuw. Dat ging dus niet. Dus weer terug en via dezelfde weg naar beneden. Al met al hebben we toch 4 ½ uur gewandeld.

Uitzicht onderweg

Op de toren waait het flink

Mierenpies is zoet!

Nestkastje, 12 april 2015

De mezen zijn druk bezig het nestkastje gezellig in te richten. Er ligt al aardig wat mos en takjes. Soms zijn er twee vogels tegelijkertijd in het nestkastje. 's Nachts ligt er altijd één vogeltje te slapen. Die gaat al voor achten liggen en is al voor zessen 's ochtends weer gevlogen.

We hopen dat er binnenkort eitjes komen! De verwachtingen zijn hooggespannen!

Pasen op Lifjell, 3 tot 6 april 2015

De droom van alle Noren is om met Pasen in een hut in de bergen te zitten, met zon en sneeuw. Skiën in de zon is voor hen het absolute summum! Het weer was al de hele week prachtig en wij hadden ook zin in een hut. Maar gewoon een hut huren met Pasen is erg duur. De prijzen zijn in de Paasvakantie 2x zo hoog als normaal, vanwege de hoge vraag.

Drie jaar geleden waren we met Pasen in een hut op Lifjell, bij Bø in Telemark. Dat was via een vereniging waar ik via een ex-collega mee in contact was gekomen. De kinderen hebben daar nog steeds leuke herinneringen aan, dus ik belde opnieuw. En warempel: er was plek!

Wij hadden geen zin in skiën, maar wel in wandelen. Jacq en ik hebben sneeuwschoenen (truger in het Noors), en voor de kinderen hebben we gehuurd.

De vereniging heeft zes eenvoudige hutten met stroom maar zonder water en een gemeenschappelijk gebouw waar toilet, douche, keuken en zitkamer met TV zijn. De andere vijf hutten waren vreemd genoeg leeg, dus wij hadden het rijk voor ons alleen. Na aankomst hebben we de hut gezellig gemaakt met Paasversieringen. De schommel die er drie jaar geleden hing, was er gelukkig ook nog.

Zaterdag gingen we de berg op (van 400 tot ruim 700 meter boven zeeniveau). Daar waren veel mensen aan het langlaufen en alpineskiën. Wij deden onze sneeuwschoenen aan en gingen op pad. Het weer en het uitzicht waren prachtig. En met de sneeuwschoenen konden we gaan waar we wilden, we hoefden niet de skisporen te volgen. De sneeuw was hard en het lopen op de sneeuwschoenen was niet zwaar.

Na terugkomst bij de hut had ik zin in meer en ben toen nog een stuk gaan wandelen in het bos bij de hut. Hier kwamen de sneeuwschoenen erg goed van pas, want het bospad lag in de schaduw en was nog steeds besneeuwd. Hier waren heel veel elandsporen.

Op eerste Paasdag bleek dat de Paashaas wist dat wij in de hut waren en had overal eieren verstopt! Om zeven uur stormden de kinderen al naar buiten om ze te zoeken. De rest van de dag hebben we eieren geverfd en versierd, veel gesnoept en spelletjes gespeeld. En het avondeten was de traditionele kaasfondue.  

Het uitzicht vanaf de hut

De hut

Allemaal op truger

Lekker in de zon

Sneeuwschoen sporen en eland sporen naast elkaar

Gezellig in de hut

De paashaas had sommige eieren op heel vreemde plekken gelegd