Langesund, 28-29 augustus 2015

Via haar werk was Jacq uitgenodigd op een feestje: een feestavond, met hotelovernachting in het idyllische zuidkustplaatsje Langesund. De buurvrouw was zo lief om op de kinderen te passen, dus konden wij een keertje met z’n tweetjes weg. 

Een luxe bus kwam ons ophalen bij Tønsberg. We werden naar het hotel in Langesund gebracht. Dat staat bekend om zijn zwemparadijs. En ze hadden flink gerenoveerd en wilden dat trots aan de zakenrelaties laten zien. Er waren ongeveer honderd gasten.

Eerst kwam het “zakelijke” gedeelte: twee serieuze toespraken. En daarna was het feest! Er was een onwijs goede gitarist, een trommelband uit Oslo, met vurige Zuid-Amerikaanse ritmes en dito carnavalmeisjes. En er waren vuurspuwers en fakkeljongleurs! Tot een uur of elf waren we buiten op het terras aan de waterkant. Opeens wees iemand naar de hemel en daar was een fantastisch noorderlicht. Dat is zelden zo ver zuidelijk. Een prachtige avond.

De volgende ochtend gingen we met een anders stel naar het plaatsje Langesund en verder door naar de zuidelijkste punt. Langesund is heel pittoresk en in de zomer waarschijnlijk overspoeld met toeristen. Maar nu was het er doodstil. Het weer was prachtig en we liepen langs de kust naar een paar Duitse bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Daar was een mooi uitzicht over de zee en de kust van Zuid Noorwegen. Onder andere konden we Mølen zien (zie de blog van 10 Mei 2014). 

Kanoweekend 21-23 augustus 2015

Dit weekend was het papa-weekend van de toeristenvereniging in Tønsberg. Dat is een kampeerweekend waar alleen papa’s met een of meer kinderen aan mee mogen doen. De kampeerplek is aan een meer bij Kongsberg waar we lekker zouden gaan peddelen. Twee jaar geleden was Dennis met me mee. Dit jaar was het Lieke’s beurt. En natuurlijk namen we onze nieuwe kajak mee! Lieke had zich hier al weken op verheugd.

Een aantal van de papa’s kende ik nog van de vorige keer ook al hadden ze nu het jongere broertje of zusje bij zich (net als ik). Er waren vier jongens die meteen met elkaar gingen spelen. Er waren ook vier meisjes, twee van zes en twee van acht. Maar bij de meisjes duurde het een stuk langer voor ze met elkaar gingen spelen. Dus de eerste avond zat Lieke lekker bij mij. We grilden worstjes, saté, maïs en als toetje banaan met chocolade in aluminiumfolie (bah wat lekker!). De kinderen konden niet wachten tot de volgende morgen en daarom gingen we meteen de eerste avond al een rondje rond het dichtstbijzijnde eilandje peddelen. Het was heel speciaal om in het donker op het water te zitten.

Op zaterdag gingen we na een uitgebreid ontbijt op pad. We peddelden naar het einde van het meer en liepen toen verder naar een plek om te lunchen bij een kampvuur. Daar hebben de meisjes en ik gezwommen. Op de terugweg vroegen twee meisjes (Ella Marie en Matilde) giechelend of Lieke op de weg terug bij hun in de kano wilde. Dat wilde ze wel en toen kwamen de meisjes eindelijk los.

Het weer was prachtig met een klein zuchtje wind. Op de terugweg hadden we de wind in de rug dus we hoefden bijna niets te doen, behalve genieten dan. Daarna hebben de meiden de hele middag gespeeld en bosbessen geplukt.

De volgende ochtend vroegen de meiden of ze alleen in een kano mochten varen! Wij papa’s vonden het goed en dus gingen ze met z’n vieren op avontuur. Ze gingen zelfs aan land op het eiland zonder al te nat te worden. Een flinke prestatie!

Op de terugweg aten we nog een ijsje als afsluiting van een zeer geslaagd weekend.

Villa Fridheim, 16 augustus 2015

Op de terugweg van Trollbu gingen we naar Villa Fridheim. Hier zijn we al vaker geweest. Maar het is zo’n mooi huis, dat gaat nooit vervelen. Het is een zomerhuis, in 1890 gebouwd door een rijke man uit Drammen. Het heeft een woelige historie achter de rug. Het is een lange periode een pension geweest, en in de Tweede Wereldoorlog is het gebruikt door de Duitsers. Nieuwe brandvoorschriften na de oorlog zorgden ervoor dat het huis niet meer voor overnachting gebruikt kon worden en het raakte in verval.

In de jaren 1980 is het van de ondergang gered en in gebruik genomen als sprookjesmuseum. Dat is het nu nog steeds. Binnen kun je lezen over Asbjørnsen en Moe die net als de gebroeders Grimm door het land reisden en sprookjes verzamelden. Verder zijn in het hele huis sprookjes uitgebeeld met mooie diorama’s en schilderijen. Omdat wij de Noorse sprookjes niet zo goed kennen heb ik er een mooi ingebonden sprookjesboek gekocht.

Trollbu, 15 augustus 2015

Vandaag hadden we een druk programma. We zouden eerst een klein rondje wandelen vlak bij de hut. Daarna zouden we naar een meertje gaan want Lieke wilde graag zwemmen en Stefan wilde vissen. Tussendoor zouden we ook nog worstjes gaan grillen op de gril naast de hut. En we hadden haast, want ’s middags zou het veel kouder worden. 

Tijdens de wandeling vonden we de oude berenval weer terug. Hier waren we al eens eerder geweest. Er werd vroeger aas neergelegd (een dood paard of zo) en dan verschansten de mensen zich in een kleine maar zeer degelijke hut, waarvandaan ze de beer konden neerschieten.

Het water in het meertje was erg koud en we hebben dus maar een klein stukje gezwommen. Daarna hebben we geroeid en het was heel duidelijk te zien wie hier ervaring mee hadden: oma en Jacqueline hebben lekker geroeid, terwijl ik behoorlijk zat te ploeteren. Zo erg dat Jacqueline ons op een gegeven moment naar de kant heeft gesleept…

Daar beneden is de hut

De hut waar de jagers lagen te wachten op de beer

Het grillen was een groot succes

Hier moesten we gesleept worden

Blaafarveverket 14 augustus 2015

Opa Bram en Oma Marly waren op bezoek. En we hadden geluk gehad: precies in deze periode konden we in een hut van FFI terecht, namelijk Trollbu bij Nesbyen in Hallingdal. Op weg daarheen gingen we naar Blaafarveverket. We hadden dit al vaak op borden langs de weg zien staan en waren nieuwsgierig wat dit eigenlijk was. Blaafarveverket betekent zoiets als blauwe-verf-fabriek. 

Het blijkt een oude fabriek te zijn waar in de 18^e en 19^e eeuw blauwe verf werd gemaakt van kobalt. De fabriek stond hier omdat hier een waterval was die werd gebruikt voor energieopwekking. De kobalt werd gewonnen in mijnen in de buurt. Maar het was nog een heel gedoe om daar die mooie blauwe kleur van te maken. Daar waren verschillende chemische processen voor nodig. Destijds was dit dus waarschijnlijk een vieze en verontreinigende fabriek. Maar nu is het een idyllisch park met mooie vakwerkhuizen. We wandelden een rondje waarbij we de rivier moesten oversteken met een pontje. Daarna moest Lieke natuurlijk even zwemmen in de rivier.

En tot slot mochten de kinderen allemaal een blauw souveniertje uitzoeken van oma!