Het niveau van de groep van Dennis hadden we ietwat verkeerd ingeschat. De kinderen in deze groep konden namelijk al zwemmen. Dussss. Het was me al eerder opgevallen dat het bij zwemlessen een vereiste is dat het kind 100 meter kan zwemmen. Is het dan de bedoeling dat de ouders het kind de basis bijbrengen? Het is mij een beetje onduidelijk! De andere kinderen in de groep waren ook wat ouder dan Dennis, dus toen ik mijn iele ventje daartussen zag zitten hield ik mijn hart al vast. Gelukkig kreeg hij direct de volle aandacht van een van de meiden. Toen de meester ons na de les vertelde dat Dennis een groepje lager (Waterwenning 2) thuishoorde, waren we het daar uiteraard geheel mee eens. Gelukkig was onze superheld totaal niet bang en hij probeerde dapper alles mee te doen, heftig trappelend. Hij heeft er geen trauma aan over gehouden, wel had hij na afloop een gek gevoel in zijn buik. Want hij was mega veel keer verdronken en hij had heel veel water binnen gekregen. Maar dat had ie wel meteen weer uitgespuugd. Komt natuurlijk ook doordat hij, in tegenstelling tot zijn zusje, wel de hele tijd kletst en ik vraag me af of hij wel stopt met praten als zijn hoofd zich onder water bevindt.
Het schijnt dat 50% van de Noorse kinderen niet kan zwemmen. Maar als ik het goed begrijp krijgen ze wel schoolzwemmen vanaf de 4e klas (9-10 jaar). Dan zou je dus kunnen verwachten dat alle kinderen van die leeftijd in ieder geval wel kunnen zwemmen?? Hoe dan ook, wij zijn blij dat ze het nu al leren, voor je 9e kun je tenslotte al heel vaak verdrinken. Ik heb het beeld van de doorweekte Dennis van afgelopen zomer nog vers in het geheugen staan. Stefan moet nog even wachten, maar wil ook graag naar het zwembad: Pefan ok schildpad! Morrege! En dan gaat er ook een wijsvingertje de lucht in om zijn eis kracht bij te zetten. Maar papa heeft beloofd dat hij snel een keer samen met Stefan gaat zwemmen. Morrege? Morrege!