Vrijdag 27 februari - Carnaval
Het Open Kinderdagverblijf staat vandaag in het teken van carnaval. Dennis trekt zijn panterpak aan en ik schmink zijn gezicht zo goed als ik kan. Dennis is daar niet helemaal tevreden over, maar ’het mag toch zo blijven zitten’. Lieke mag zijn zwarte-pietenpak wel aan, maar omdat ik dan straks in het Noors mag gaan uitleggen wat ze moet voorstellen, is het indianenpak een goed alternatief. Ik maak nog snel een tooi, die zowaar de hele ochtend op het mooie hoofdje mag blijven staan. Op het kinderdagverblijf lopen heel wat Winnie the Pooh (die heet hier Ole Brum)-figuren rond. Iedereen roept luid dat alle kindjes er ’så fint’ uitzien. Het is hier trouwens heel gebruikelijk kinderen te kleden in gebreide pakjes, zoals je die in jaren ’50 prentenboekjes wel ziet. In Nederland zouden deze pakjes dan weer leuk gebruikt kunnen worden bij verkleedfeestjes.
Maar goed, we gaan in een kring zitten en zingen wat carnaval-liedjes (denk ik..). Dan wordt er een grote zak aan een haak aan het plafond gehangen. Een mooi prinsesje mag hier met haar staf tegen slaan, waardoor het vervolgens doosjes rozijnen en Wall-E koekjes regent. De hongerige kindjes vallen hier op aan, en als we aan tafel gaan wordt er nog maar weinig brood gegeten. Gek genoeg is de schaal muffins die ook nog rond gaat toch snel leeg.
Dan is het weer tijd om te vertrekken en ik trek Dennis en Lieke in de gang de jassen aan. Als ik dan weer de kamer inloop, zie ik dat Stefan een blauw-groene hand, mond en tong heeft. Hij lacht nog wel, dus ik ga er maar vanuit dat hij iets-op-waterbasis te pakken heeft gekregen.....
Ik heb de door Patrick zeer gekoesterde Belgische biertjes onlangs verplaatst naar een open boekenkast, want dat ziet er zo gezellig uit. Vanavond genieten we van zo’n biertje en de 3e Harry Potter op DVD (want we hebben nog steeds geen tv).

Zaterdag 28 februari
Bij de post zitten brieven om ons te melden dat alledrie de kindjes per 17 augustus een plekje hebben op het kinderdagverblijf in Skoppum. Goed nieuws dus! Er wordt helemaal niet gesproken over welke dagen de kinderen verwacht worden, dus dat moeten we nog even navragen. En Stefan hebben ze voor 5 dagen ingepland, da’s nou ook weer niet de bedoeling. Nu weet ik dus wanneer ik aan het werk kan. De financiële crisis hakt er hier echter ook flink in, diverse bedrijven zijn failliet en de overheid leent veel geld uit aan banken. Ondanks dat hoop ik toch een baantje te kunnen vinden. Het lijkt echt eeuwen geleden dat ik bij Servier werkte, maar toch denk ik er vaak aan terug, met een beetje nostalgie. Hoe zou het met iedereen gaan?? Onwerkelijk dat je ineens zo’n ander leven kunt hebben! En dat terwijl we nog steeds vaak tegen elkaar zeggen dat we helemaal niet het idee hebben dat we zo ver weg wonen.

Vandaag is IKEA-dag, altijd leuk! De dichtstbijzijnde IKEA is in Drammen, vlak bij Oslo. Tja, en IKEA is IKEA, dus daarover valt weinig te melden. Patrick zou bij FFI een aanhanger kunnen lenen voor de grote inkopen, maar dit keer is de dakkoffer voldoende. Dit aangezien de achterbank gevuld is met kinders en de achterbak met kinderwagen. De kindjes rennen zich een ongeluk door het pand zo nu en dan rukken ze wat knuffels uit het rek en stappen in een showroombed om even te rusten. In de auto vraagt Dennis lief of ik even lekker aan zijn voeten wil sabbelen. Gelukkig weet ik inmiddels dat hij de woorden ’sabbelen’ en ’masseren’ nogal eens verwisselt.. Later maak ik de opmerking: ’O ja, ik zie daar één iemand skieën’, waarna zoonlief vraagt: ’Wáár zie je een eland skieën?’.... Misschien toch maar even de oortjes laten checken??

In de brievenbus vinden we een briefje dat ons meldt dat we een pakketje kunnen afhalen in het postkantoor (in de supermarkt). Van oma voor Lieke (dat staat niet op het briefje, maar hadden we eerder al vernomen van oma). Het pakketje blijft dus dicht tot zondag.
Ook zit er een dikke envelop in de bus van Oma Annie. Die stuurt regelmatig kaarten, beschrijft de envelop daarbij uitvoerig en pakt het hele gebeuren graag goed in. Dit zorgt er wel voor dat de brieven er wat verdacht uitzien, hetgeen de douane ertoe deed besluiten de vorige envelop te openen en aan een nauwkeurige controle te onderwerpen. Nu is Oma Annie inmiddels bekend bij de douane en mogen haar brieven ongeopend Noorwegen binnen.

Zondag 1 maart – Een jaar later
Een logisch gevolg van een IKEA-zaterdag is een klus-zondag. We geven alle aankopen een plekje en zo wordt er weer veel opgeruimd.

We blikken ook even terug: Een jaar geleden, op 29 februari, had Patrick zijn sollicitatiegesprek en waren we hier de omgeving aan ’t verkennen. Patrick had direct een goed gevoel bij Skoppum en het is wel een gek idee dat we hier een jaar later daadwerkelijk wonen, en nog wel met een 3e kindje. We hadden natuurlijk onze twijfels bij het verhuizen midden in de winter, maar achteraf gezien had ik deze overdosis sneeuw niet willen missen. Patrick was hier ook in de herfst en zei dat het er dan ook prachtig uitziet. Armida beweert dat het erg mooi is in de zomer. Nou, dan ben ik alleen nog benieuwd naar wat de lente brengt!

Maandag 2 maart - Internet
Patrick heeft het nog niet superdruk op zijn werk en is zich met name aan het inlezen voor de projecten waaraan hij werkt en met collega’s aan het overleggen over de exacte invulling ervan. Elke maandagochtend is er een videoconferentie met het collega’s in het filiaal in Kjeller (ten Noordoosten van Oslo) inzake het HUGIN-project. Vorige week was hij met baas Morten ook in Kjeller en hij zal daar regelmatig naar toe reizen, met de auto, een leenauto van FFI of per trein. Als hij met de auto gaat, rijdt hij langs IKEA, dat kan natuurlijk geen kwaad.

Vandaag komt een monteur van Telenor ons voorzien van draadloos internet en een vaste telefoonaansluiting. Een stapje verder in de moderne wereld... De vorige bewoners hadden het briljante idee opgevat de modem en telefoonaansluiting in de keuken, onder de koelkast, achter de plint weg te werken. Waarom? Geen flauw idee...De telefoonaansluiting die wel bereikbaar is, bevindt zich in een koud en ongezellig opberghok beneden en daar wordt de telefoon dus neergezet. Patrick slaat daarom nog even aan het klussen, en op dinsdagavond, na wat sloopwerk, hebben we de telefoon boven. Ook skypen en mailen we natuurlijk met deze en gene, want we hebben iedereen al zo lang niet gezien! Erg leuk, want op deze manier komt alles zo lekker dichtbij. Dennis verheugt zich erg op het bezoek van opa en oma Cleophas, die zaterdag zullen arriveren. We hebben een aftel-kalender gemaakt en elke dag streept Dennis een hokje weg.

Op maandag sneeuwt het weer de hele dag, maar het is nu rond het vriespunt, en de sneeuw zou binnenkort wel eens kunnen verdwijnen. Er zijn zelfs al hele stukken asfalt zichtbaar! Patrick en Dennis stappen dus nog even op de ski's, en Stefan slaat het tafereeltje vanaf de vensterbank gade.

Sokken
Op het Open Kinderdagverblijf maak ik dé basisfout, maar ik zie het pas na thuiskomst. Er zitten twee joekels van gaten in mijn rechtersok. Maar ik heb de sokken pasgeleden hier gekocht, dus ik had nooit verwacht dat die het nu al zouden begeven! Zelfs speciaal aangetrokken! Tot overmaat van ramp zie ik later ook Dennis’ grote teen mij toelachen. Wat zullen ze wel niet van ons denken!! Als ik later ook bij Patrick twee gaten in zijn sokken ontdek, is het sokken-opruim-weggooi-aanschaf-plan geboren. Ter verduidelijking: In Noorwegen doe je altijd je schoenen uit als je een huis binnenstapt en binnenshuis loop je op sokken of sloffen.