Aan het werk en nog veel meer

Maandag 16 februari – Eerste werkdag
De eerste werkweek! Ook hier is het deze week vakantie en daarom zijn veel collega’s van Patrick afwezig. Maar kamergenote Kåri is er wel en die praat graag, dus Patrick kan voldoende oefenen. Hij zal in ieder geval aan 3 projecten gaan werken: het bepalen van de prestatie van de nieuwe mijnenjachtsonar, het ontwikkelen van tactieken voor de Hugin (onderwaterrobot die gebruikt voor voor het opsporen van mijnen) en de ontwikkeling van programmatuur voor de nieuwe mijnenvegers. Voor meer gedetailleerde informatie verwijs ik graag naar Patrick...
De collega’s zijn allemaal erg aardig. Er worden wel veel verschillende dialecten gesproken, dus da’s lekker verwarrend en vermoeiend.
De man van collega Kåri jaagt op elanden, slacht ze en haalt ze door de gehaktmolen, en daarom komt Patrick deze week al thuis met een zak ingevroren elandgehakt. De elandballen (van gehakt dus) eten we samen met Duitse spätzle en Nederlands Warm Geel toe. Geslaagde combinatie!

Het fietsen naar FFI is heftig en wordt nog heftiger door het pak sneeuw. Vaak is het zo dat er sneeuw ’weggeblazen’ wordt, zodat de auto’s ongehinderd kunnen rijden. Jammer hierbij is dat de sneeuw vervolgens op het fietspad terecht komt, waardoor het fietsen niet veel makkelijker gaat. Patrick besluit daarom snel fietsbanden met spijkers te kopen, en dat is een wereld van verschil. Fietsen is zo veel minder eng en dus veel leuker. Van een collega krijgt hij een andere route getipt die iets langer is, maar nog mooier omdat het niet langs de autoweg is. Als ik de auto echter niet nodig heb, gaat Patrick met de auto om even op adem te komen.

In maart is er een bedrijfsfeest. Altijd leuk, dachten wij. Maar als Patrick zich aanmeldt, blijkt hij de eerste te zijn. FFI-ers zijn blijkbaar geen feestbeesten, hetgeen ook bevestigd wordt door de organisatrice. Zij is dus blij met onze aanmelding en hoopt dat er meer zullen volgen....

Zaterdag 22 februari - ski's kopen
Vandaag gaan we naar een grote winkel in de buurt van Sandefjord. We hebben vernomen dat je hier redelijk goedkoop aan een set langlaufski’s kunt komen. De winkel is een enorme COOP supermarkt, met in de supermarkt aparte afdelingen voor sport, speelgoed, huishoudelijk e.d. Leuke opzet. In mijn ooghoek zie ik ook al een speelgoed-kinderwagen voor Liekes verjaardag. Ik kom dus nog wel een keer terug. We kopen hier een set ski’s voor Dennis. Patrick had van een collega al langlaufschoenen maat 30 gekocht voor 50 kronen, maar die zijn nog wat te groot voor Dennis, dus we kopen een complete set, bestaande uit ski’s, bindingen, schoenen en stokken. Alleen nog geen helm. Later in de auto kijkt Dennis wat beteuterd omdat hij toch ook die rooie coole helm had willen hebben. Jaja, volgend jaar misschien... Voor ski’s voor volwassenen worden we toch doorverwezen naar een sportzaak, dus ik koop ’s middags in Horten een set voor mezelf. Dennis op de ski’s is een erg leuk gezicht; we oefenen wat in onze straat en hij geniet er erg van. Die lange tenen zijn ook zo grappig! Patrick is toch wat jaloers en stapt in auto om ook voor zichzelf een set te kopen. Hij vertrekt een half uur nadat ik thuiskwam, maar toch moet hij alweer sneeuw ruimen voordat hij kan vertrekken! Hij is zo slim om te vragen of de latten nog in de wax gezet moeten worden en dat is zeker het geval. Elke keer voordat je ze gebruikt. Dus koopt Patrick ook diverse soorten wax, voor de voorkant, het midden en de achterkant van de ski’s.

Vandaag bakken we ook Fastelavnsboller. Dit deden we eerder al op het Open Kinderdagverblijf en vonden we voor herhaling vatbaar. Het heeft iets te maken met de vastentijd. We maken de bollen extra lekker door er banketbakkersroom tussen te doen en poedersuiker op en smullen maar!

De volgende dag ga ik even alleen oefenen met langlaufen, maar dat valt nog best tegen. Als je een heuveltje op wilt, willen de ski’s toch wel erg graag de andere kant op en dan is het een hele klus om met behulp van de stokken toch omhoog te krabbelen. Naar beneden gaat mij dan ook weer wat te snel. Patrick komt ’s middags na zijn oefening badend in het zweet terug. Hij heeft de hele loipe gedaan en vond het ook vies tegenvallen. De verkoper gaf als raad veel gebruik te maken van de stokken; later beweert een collega dat je het juist beter zonder stokken moet proberen, dan leer je het beter. Tja..., de baas van Patrick heeft aan wedstrijd-langlaufen gedaan en zal ons wel eens een lesje geven. Graag! Langlaufen heet hier Langrennen, dat doen wij zeker nog niet. De omgeving is echter wel prachtig, ik kwam gewoon niemand tegen tijdens het langlaufen en dan kun je echt even stil genieten.

Maandag 23 januari – Consultatiebureau
Patrick was al eerder bij het Consultatiebureau binnengestapt en had een afspraak gemaakt voor 3 kinderen...dachten we....vandaag tussen 12.00 en 15.30 uur. We vonden het wel vreemd dat ik gewoon zou kunnen binnenwandelen, zonder tijdsafspraak. Maar goed, ik pak alle kinderen in, neem mee wat ik gebruikelijk ben mee te nemen naar het CB, en stap om 12.30 binnen. Dan blijkt dus dat er helemaal geen afspraak is, maar dat die nu gemaakt wordt. En wel voor Stefan en Lieke, want Dennis hoeft niet meer, die gaat als hij 6 is naar de schoolarts. Wel gek dat er dus 2 jaar lang geen controle plaatsvindt! We staan dus al heel snel weer buiten, de dossiers van de kinders laat ik achter zodat er een kopie gemaakt kan worden.

Woensdag 25 februari - NAV
Inmiddels zijn al onze sofi-nummers binnen en kunnen we dingen regelen die eerder niet konden, zoals het consultatiebureau. Vandaag halen we Patrick op van zijn werk en gaan met z’n allen naar de NAV. Deze instantie regelt van alles, wij gaan voor de aanvraag van kinderbijslag en kontantstøtte (een uitkering voor ouders die vanwege de kinderen thuis moeten blijven). Voor de cursus Noors worden we doorverwezen naar de Volksuniversiteit, waar we heel vriendelijk ontvangen worden. We kunnen waarschijnlijk binnenkort al starten met een cursus. Het enige probleem is dat we in dezelfde groep zullen komen. Dus raadt de mevrouw ons aan een oppas te zoeken. Leuke uitdaging....

Voor Stefan is dit een bijzondere dag, want hij slaapt voor het eerst in zijn eigen kamertje. Tussen de bedrijven door hebben we deze kamer voor hem klaargemaakt. Kleurtje op de muren, laminaatvloer en de kozijnen van blauw in wit veranderd. Het ledikantje van nicht Tessa is wit met groen geworden en daar slaapt onze Steeffie nu lekker in. Ik vind het wel even moeilijk, maar het is wel beter zo. Hij is tenslotte al bijna 6 maanden en zo lang hebben de andere kinderen niet bij ons op de kamer geslapen. Maar ja, hij is niet voor niets mijn Benjamin...

Donderdag 26 februari – PLEK VOOR DENNIS OP KINDERDAGVERBLIJF!
Vandaag komt het geweldige bericht dat er per 1 april een plaats voor Dennis is op een Barnehage (=kinderdagverblijf) in het centrum van Horten!!! En per 1 augustus is er een plek bij ons in het dorp. Op dit bericht zaten we echt te wachten. Het zal zo leuk en goed voor hem zijn met andere kinderen te spelen en de taal zo te leren. Ik merk ook dat ik te weinig tijd voor Dennis alleen heb. ’s Avonds doet Patrick voor het slapengaan vaak nog een spelletje met hem, om hem even aandacht te geven, maar de keren dat ik lekker samen met hem een boekje kan lezen zijn erg schaars. Verder spelen Dennis en Lieke wel erg leuk samen, maar dat gaat natuurlijk niet altijd goed. Ik ben zo benieuwd hoe het in april zal gaan!

Zeer belangrijk bij inburgeren vind ik het maken van traditionele lekkernijen, vooral de zoete, dus vandaag bakken we ’Sveler’ als lunch. Geen pannenkoeken, geen poffertjes, maar een maatje ertussenin. Er gaan er 3 tegelijk in de pan, dus je zou ze ook drie-in-de-pan kunnen noemen, maar dat wordt misschien wat verwarrend.. Hoe dan ook, Dennis en Lieke eten ze zittend op het aanrecht al op, dus ook dit recept is goedgekeurd!
Dennis heeft de hele dag zijn panterpak, gemaakt door Oma Marly, al aangehad, want morgen mag hij verkleed naar het Open Kinderdagverblijf omdat het carnaval is. Spannend....

We genieten momenteel van prachtige, zonnige dagen. De sneeuw verdwijnt langzaam van de wegen, en dat is wel prettig. Ik kan met veel sneeuw op de weg bijvoorbeeld niet met de dubbele kinderwagen (soort buggy) naar de winkel lopen. Er is wel ontzettend veel sneeuw gevallen, in Oslo hebben ze echt een groot probleem. Ze kunnen de sneeuw niet kwijt. Ze brengen het met vrachtwagens naar een depot. Een nogal kostbare actie! Daarom willen ze het nu in zee dumpen, maar daar zijn milieu-organisaties tegen. Zelfs in Horten zien we geregeld een vrachtwagen met sneeuw rijden, dus het is een gangbare oplossing.