Een collega wist een plek waar je in mei korhoenen
kan zien dansen. Dat is op een heuvel diep in de bossen bij Svarstad. Svarstad
ligt drie kwartier ten Westen van Skoppum, heel erg mooi in het vallei van de
rivier de Lågen. De collega wees ons de weg en hielp ons de tent te
camoufleren.
Stefan en ik hadden hier lang naar uitgekeken.
Toen de tractorweg te moeilijk werd parkeerden wij de auto en reden een stuk
met de collega mee, die een terreinauto heeft. Toen we op sneeuw stuitten
parkeerde hij ook de auto en gingen we te voet verder. Ik had de tent bij me en
alles samen was behoorlijk zwaar (21 kg). De weg ging steil omhoog en het begon
zachtjes te sneeuwen. Ik liep flink te zweten. Boven was het moerassig met
hier en daar wat sneeuw. Gelukkig sneeuwde het niet meer. We zetten de tent op
tussen een paar bomen met mooi uitzicht over het moeras waar de vogels zouden
gaan dansen. We camoufleerden de boel met een camouflagenet en takken. We
maakten kijkgaten in de camouflage en zouden met open tent gaan slapen, zodat
de vogels niet zouden schrikken van het geluid van de rits. Zo nu en dan konden
we al een korhoen (orrfugl in het Noors) horen zingen. Toen ging de collega naar
huis. Stefan en ik maakten eten (we maakten water door sneeuw te smelten) en
gingen vroeg slapen.
Om kwart voor vier werd ik wakker van het
geluid. Het was koud, maar één graad boven nul. Ik maakte Stefan wakker en
doodstil keken we naar de vogels. Het was schemerig en er was te weinig licht
om foto’s te maken, maar we konden het goed zien met het blote oog en de
verrekijker. We hoorden ze van alle kanten, het waren er misschien wel tien. Af
en toe zaten ze maar 5 meter van de tent vandaan. Na een uurtje werd het weer
stil. Om zeven uur werd ik wakker van een vogel die boven ons in de boom zat.
Nu was het licht genoeg voor een mooie foto. Daarna was het afgelopen.
Stefan werd pas na half negen weer wakker! Na
een heerlijk ontbijtje in de zon pakten we de boel in en liepen weer terug. De
weg terug was langer dan de heenweg, maar gelukkig was het bergaf. Stefan droeg
de hele terugweg zijn eigen rugzak met slaapzak, kleding, zaklamp, waterfles en
koekel.
 |
| Deze foto is de volgende ochtend genomen, want 's nachts was het natuurlijk veel donkerder. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten