We hadden erg veel geluk gehad en hadden een
FFI hut gekregen in de herfstvakantie! En het betrof een hut waar we pas één
keer geweest waren. Hij heet Venabu en ligt een paar uur rijden ten noorden van
Oslo, op 950 meter boven zeenivo. We waren erg benieuwd naar de herfstkleuren
daarboven. De hut is erg mooi en van alle gemakken voorzien. Er is zelfs een
bubbelbad en een sauna!
We hadden de familie Milje mee uitgenodigd.
Zij hebben een zoon bij Dennis in de klas (Torvald) en een meisje bij Lieke in
de klas (Thea). Verder hebben ze nog een jongen van twee (Ingvald).
Op de heenweg zat Thea bij ons in de auto. We gingen
eerst naar de Nederlandse ambassade in Oslo, om een nieuw paspoort voor
Jacqueline aan te vragen. Terwijl Jacqueline daarmee bezig was, ging ik met de
kinderen picknicken in de paleistuin. Laat in de middag kwamen we aan bij de
hut. De Milje’s kwamen pas toen het al donker was.
Op donderdag gingen we de heuvel op aan de
andere kant van de weg. Op weg naar boven liepen we voorbij de boomgrens.
Daarna werd het uitzicht adembenemend en iedereen werd helemaal uitgelaten. ’s
Avonds maakte de familie Milje fårikål. Dat is een traditioneel herfstgerecht
van lam en kool en aardappels. Het smaakte heerlijk.
Vrijdagochtend ging ik eerst fietsen, terwijl
de rest steenpoppetjes maakte. Ik had geen duidelijk plan en ook geen goede
kaart maar ik heb toch een flink eind gefietst. Ik had gehoord over een mooie
waterval (Myfallet) en besloot om ook daarheen te fietsen om te kijken of het
de moeite waard was om daarheen te wandelen. Het laatste stuk moest ik steil
omlaag klauteren (zonder fiets) en dat was best pittig. Maar de waterval was de
moeite waard dus ’s middags gingen we er met z’n allen heen. We gingen ook nog
een ander paadje op om de waterval van boven te kunnen zien. Toen bleek dat hij
veel groter was dan we hadden gedacht.
Zaterdag stond Muen op het programma. Dat is
de hoogste top in de omgeving, 1424 meter hoog. Dit bleek een erg populair
uitje te zijn (mede natuurlijk omdat het herfstvakantie was en prachtig weer)
en het krioelde er van de mensen. Muen is eigenlijk een grote hoop stenen,
zonder een duidelijk pad. Dus iedereen klautert over de stenen naar boven. Het
is behoorlijk steil en moeilijk en ik was benieuwd of iedereen het zou halen.
Maar ze vonden het allemaal geweldig.
Boven waaide het verschrikkelijk. Maar
gelukkig waren er allerlei bouwwerken gemaakt van stenen. Hele burchten! Hier
konden we schuilen voor de wind. We zagen de besneeuwde toppen van Jotunheimen
in het Westen. We lunchten en gingen weer naar beneden. Al met al een flinke
prestatie.
We hadden van te voren afgesproken geen
telefoons, iPads, TV, etc. De kinderen hadden zich hier goed aan gehouden en daarom
sloten we de vakantie af met een avondje film met popcorn en chips. Na de film
maakten we buiten in het donker een kampvuur en grilden worstjes en ik las een
Noors sprookje voor.
Op zondag maakten we de hut schoon en reden
weer naar huis. Een lange rit, maar echt de moeite waard!
 |
| Nadat we deze foto gemaakt hadden werden we weggejaagd door de man van de koninklijke garde |
 |
| Veel bosbessen onderweg. Doet me denken aan Asterix en de Olympische Spelen. |
 |
| Fantastisch uitzicht |
 |
| Natuurlijk alle namen opschrijven in het boek op de top |
 |
| Op de top! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten